Ta pochodząca z łaciny nazwa określa siedzenia przeznaczone dla celebransa i liturgicznej służby ołtarza. Zazwyczaj jest ich trzy. Ale może być więcej. Środkowe zajmuje duchowny, przewodniczący liturgii. Nie siadają na nim ani kapłani z nim koncelebrujący, ani ministranci. W pewnym sensie siedzenie to zespolone jest z miejscem przewodniczenia. Pustoszeje w momencie rozpoczęcia liturgii eucharystycznej, gdy kapłan modli się zza ołtarza. Spośród wszystkich rodzajów sedilii jedno jest szczególne – tak zwana katedra, zarezerwowana wyłącznie dla biskupa miejsca, ordynariusza.