Kim zostają ministranci?

Wycofał się bowiem z zawodów w Vikersund, by być ze swoją żoną, która walczyła o życie. Wziął udział w „najważniejszej rywalizacji”.
Mimo trudności, wielu wyzwań i doznanych przykrości jego kariera sportowa świetnie się rozwija, a on udowadnia, że upór i determinacja, pracowitość i konsekwencja prowadzą do sukcesu. Zarówno na skoczni, jak i w życiu.
Wyznawana przez niego wiara, znak krzyża przed każdym startem – to nie tani chwyt pod publiczkę, ale potrzeba serca. Świadome powierzenie siebie Komuś, kto czuwa.
Panowie Ministranci,
oby każdy z was w te rozpoczynające się wakacje miał świadomość, że Bóg nad nim czuwa i że wszystko należy czynić w Jego imię.

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.