Takie mysli mnie naszly po przeczytaniu powyzszych komentarzy;
1. Bog Starego Testmentu jest zupelnie odmienny od innych bozkow stworzonych przez ludzi.To Bog KTORY JEST. Izraelici byli jedynym narodem monoteistycznym. Tak bardzo oburzaja tutaj niektorych ofiary ze zwierzat skladane Bogu, a oburza Was fakt, ze Chrystus Jezus zostal zlozony w ofierze za nasze grzechy? Zostal zabity w tak okrutny sposob, ze tylko pelne nienawisci umysly moga wymyslec taka smierc? A czy teraz tak samo bronicie zycia nienarodzonych dzieci, chorych i starcow?
Izraelici byli malym narodem otoczonym przez poganskie mocarstwa, ktore nie byly wzorem litosci i milosierdzia wobec niewolnikow i wrogow. Jak taki maly narod mogl przetrwac bedac jak owce wsrod wilkow i niedzwiedzi? Poganie skladali swoje dzieci w ofierze, obdzierali ze skory i cwiartowali swoich wrogow, to bylo prawo silniejszego. Jak byscie przetrwali wsrod takich spoleczenstw? Oczywiscie, Izraelitom tez mozna wiele zarzucic, doskonali nie byli, sprzeciwiali sie Bogu. Czy Europejczycy sa madrzejsi o te 3 tysiace lat?
2. Watpienie w istnienie piekla, wieczne zatracenie podwaza sens smierci i zmartwychwstania Chrystusa. Jesli nie ma piekla, to po co bylo Mu tak cierpiec? Po co ten caly plan Zbawienia?
Dusza ludzka jest niesmiertelna, wiec nie moze zostac unicestwiona, byt jest a niebytu nie ma. To co duchowe bedzie trwalo. Pan Jezus mowi o grzechu przeciwko Duchowi Swietemu, ten grzech nie bedzie odpuszczony ani tu ani po smierci. Tylko zatwardzialosc serca, pogarda i pycha sa w stanie czlowieka tak zalatwic. To jest jednak wolny wybor kazdego z nas. Kto wierzy Chrystusowi, ufa Jego slowu i postepuje wg. Jego nauki bedzie zbawiony, bo tylko przez Niego i w Nim jest pelnia zycia na wieki. Pan Jezus upomina, zeby sie pogodzic w drodze z drugim czlowiekiem zanim ten nas przed sedziego nie pozwie, i nie wyjdziemy z wiezienia zanim nie splacimy ostatniego pieniazka.
Chcecie poznac istote piekla, gdzie "bedzie placz i zgrzytanie zebami"? Cos co przekracza ludzkie pojecie? Jakimi slowami mial Chrystus przedstawic Wam to co jest najgorsza kara za grzechy? Nigdy nie doswiadczyliscie bolu duchowego, rozdarcia, odrzucenia, beznadziei? Dlaczego ludzie odbieraja sobie zycie, bo leki przeciwbolowe nie dzialaly? Czy duchowe katusze nie sa jak palacy ogien, ktory wysysa zycie z czlowieka? Jednak mamy nadzieje, ze sie skoncza, w piekle dusze potepione maja swiadomosc, ze to sie nigdy nie skonczy. Czy mozna sobie wyobrazic ten ryk duchowy i nienawisc w takim stanie? Czy w takim amoku jest szansa na iskierke milosci i nadziei? A co bedzie po zmartwychwstaniu cial? Zamiast dyskutowac i gdybac modlcie sie za siebie i innych, aby nas to nigdy nie spotkalo, bo jestesmy powolani do zycia a nie do smierci duchowej.
3. Jeszcze bardzo wazna rzecz, to nie Bog nas karze za nasze grzechy, to skutki naszych grzechow sie mszcza na nas. Sami sciagamy na siebie i innych nieszczescia i cierpienia- czy to nie jest kara?
Bog wsrod tych pokretnych ludzkich drog chce znalezc droge do czlowieka i wyprowadzic go do wolnosci. Jest to bolesne, ale leczenie czesto boli. Jak ktos unika leczenia, to niech sie nie spodziewa ozdrowienia.
Polichromia z kościoła św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Sierakowicach HENRYK PRZONDZIONO /Foto Gość
Piekło za drobiazg
Komentarzy: 20
publikacja 19.01.2011 15:33
W Katechizmie czytamy, że kto umiera w stanie grzechu śmiertelnego idzie do piekła. Czy to znaczy, że wystarczy, że ktoś ma na sumieniu tylko np. nieczyste myśli lub opuścił mszę świętą w święto może trafić do piekła? Bez obrazy ale to dla mnie jest naprawdę nieskończenie niesprawiedliwe. Przez "drobiazg" człowiek ma cierpieć przez całą wieczność?
Rzeczywiście, Kościół naucza, że dusze tych, którzy umierają w stanie grzechu śmiertelnego idą do piekła. Nieco nadziei na to kategoryczne stwierdzenie rzuca punkt 1033 tegoż katechizmu. Czytamy w nim:
Nie możemy być zjednoczeni z Bogiem, jeśli nie wybieramy w sposób dobrowolny Jego miłości. Nie możemy jednak kochać Boga, jeśli grzeszymy ciężko przeciw Niemu, przeciw naszemu bliźniemu lub przeciw nam samym: "Kto... nie miłuje, trwa w śmierci. Każdy, kto nienawidzi swego brata, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie nosi w sobie życia wiecznego" (1 J 3, 14 c-15). Nasz Pan ostrzega nas, że zostaniemy od Niego oddzieleni, jeśli nie wyjdziemy naprzeciw ważnym potrzebom ubogich i maluczkich, którzy są Jego braćmi. Umrzeć w grzechu śmiertelnym, nie żałując za niego i nie przyjmując miłosiernej miłości Boga, oznacza pozostać z wolnego wyboru na zawsze oddzielonym od Niego. Ten stan ostatecznego samowykluczenia z jedności z Bogiem i świętymi określa się słowem "piekło".
"Umrzeć w grzechu śmiertelnym nie żałując za niego" to wskazanie, że człowiek zawsze, aż do śmierci może przez żal wrócić do Boga. Nawet jeśli ciężko przeciw Bogu zgrzeszył. Jeśli to był "drobiazg", "chwila słabości" czy jak to tam chcesz nazwać, to przecież zaraz taki żal się pojawia. Ale gdy człowiek ma na sumieniu "tylko" nieczyste myśli (przez które obraża nie tylko Boga, ale i bliźniego oraz samego siebie) i uważa, że tak jest dobrze, że Bóg się go czepia, to cóż powiedzieć? Przecież to już nie jest drobiazg...
Grzesznik może pokładać nadzieję w jeszcze jednym: że Bóg uzna, iż człowiek nie działał w pełni świadomie czy w pełni dobrowolnie. Być może z Bożej perspektywy wszystkie nasze grzechy (lub niektóre) są wybrykami głupiutkich i nierozumnych dzieci. Ale my sami uważamy się za rozumnych i wolnych. Dlatego nie powinniśmy się nigdy w ten sposób usprawiedliwiać.
Pierwsza strona
Poprzednia strona
Następna strona
Ostatnia strona
oceń artykuł
Dyskusja zakończona.
