Bez pośpiechu

L eniwce mieszkają na drzewach lasów deszczowych Ameryki Południowej. Mają mocne kończyny zakończone bardzo długimi pazurami, dzięki którym tak potrafią przyczepić się do gałęzi drzewa, że nawet kiedy nie śpią, poruszają się leniwie grzbietem w dół. A skoro mieszkają na drzewach i niechętnie się ruszają, to jedzą wszystko, co mają w zasięgu swojego długiego języka. Pewnie pomaga im w tym też głowa, którą potrafią obracać o 180 stopni w każdą stronę. Łatwo się domyślić, że leniwce są roślinożerne. Ich tryb życia sprawia, że zbyt dużo kalorii nie potrzebują. Przemieszczają się najwyżej ze słońca do cienia, więc roślinki całkowicie im wystarczają. Leniwce to samotniki. Jeśli wśród drzew ktoś dojrzy dwa leniwce, to na pewno mama z młodym, które od razu po urodzeniu obraca się do góry nogami, a mama karmi je przez 6 miesięcy. Co ciekawe, nieruchawe leniwce, porośnięte glonami, są niezwykle odporne na różnego rodzaju infekcje. Człowiek natomiast w tych samych warunkach, pozbawiony leków, cierpi z powodu niegojących się ran. Nie wiadomo jednak, co będzie z tymi wyjątkowymi ssakami, bo brazylijskie lasy równikowe są masowo wycinane, więc grozi im wyginięcie. Tym bardziej że bardzo wolno się rozmnażają. Samica rodzi najwyżej jedno młode w ciągu roku. Leniwce wszystko robią bardzo powoli. Nawet oddychają zaledwie 6 razy na minutę. To akurat przydaje im się, gdy tropikalne lasy nawiedzają powodzie. Okazuje się, że ten leniwy ssak potrafi wytrzymać pod wodą bez oddychania ponad pół godziny.