Jako kilkuletni chłopiec nie lubiłem kłaść się wcześnie spać. Gdy robiło się już ciemno, mnie i moje siostry nachodziły różne strachy. Wtedy do naszego pokoju przychodził tata, by opowiedzieć nam jakąś historię. Te spotkania nazywaliśmy „urywaniem nocy”. Przez kilka minut słuchaliśmy z zapartym tchem przeróżnych opowieści, które uczyły nas, co jest dobre, a co złe i jak należy się zachowywać.