wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 74 | WYNIKÓW
Wystarczy przebaczyć
Moje "niby przyjaciółki " wciąż starają się mi jakoś dopiec, poniżyć. Wiem, że zazdroszczą mi dobrych ocen, starają się udowodnić, że jestem od nich inna. Gdy próbuję o tym porozmawiać, wygłupiają się i zmieniają temat. Chciałabym im przebaczyć, jednak to nadal sprawia mi przykrość. Czy przebaczenie polega na tym, żeby zapomnieć o tym, co się stało? Czy gdy będą mi dokuczać, mam schylić głowę i odejść? One nie zdają sobie sprawy, że robią mi przykrość.
Nastolatka
Obie obrażone
Pisaliśmy na temat swojego zachowania i koleżanka się na mnie obraziła, bo tę jej wadę skrytykowałam, ujawniłam. Zajrzała do mojej kartki i to przeczytała. Przepraszałam ją już wiele razy, ale zerwała ze mną kontakt. Ja zresztą też się na nią obraziłam, ale już bym chciała to zakończyć. Nie wiem, jak naprawić to, co sama zepsułam.
Gimnazjalistka
Podobne charaktery
Jak się zachować, w sytuacji, gdy ktoś na nas naskakuje, krzyczy, obwinia? Jak być opanowanym, nie pyskować? Przyznam się szczerze, że jestem osobą bardzo nerwową, więc odpłacam się tym samym, pyskuję i dopowiadam swoje.
A później żałuję i przepraszam. Ostatnio właśnie w ten sposób pokłóciłam się z mamą.
Nastolatka
Lepiej przeprosić
Do mojej szkoły doszedł chłopak. Wypytywał o mnie kolegów, przyglądał się mi. A teraz napisał SMS-a z pytaniem, czy chcę z nim chodzić. Przecież on mnie nawet nie zna. Bardzo nie lubię takich zachowań. Poza tym, nie mam ochoty na ŻADNE chodzenie. Moja odpowiedź była chamska. Było to spowodowane moją nieufnością, w końcu to zawsze mógł być żart. Tak czy inaczej, żałuję, że zachowałam się tak wobec niego. Może on naprawdę był /jest/ we mnie zauroczony, a ja byłam dla niego taka niemiła, zamiast wytłumaczyć na spokojnie.
Szóstoklasistka
Wybuchowy charakter
Często kłócę się z moimi rodzicami, zazwyczaj o byle co. Przez to często dochodzi również do nieporozumień między nimi. Zawsze potem przepraszam, ale lepiej jest tylko przez jakiś czas, a potem to znów wraca. Często mam wrażenie, że rodzice mnie prowokują, że wystawiają mnie na jakąś próbę. Jestem wybuchową osobą i oni o tym wiedzą. Ostatnio zaczęłam ich unikać, zamykając się w pokoju ucząc się. Nie wiem, co mam robić.
13- latka.
Potępienie klamczuchy
„Już nigdy nie uwierzę Natalii. To kłamczucha. Opowiadała, że wyjeżdża z rodzicami do Grecji, że mają załatwiony elegancki hotel, że będzie cały dzień na basenach. Malwina zaraz podchwyciła temat i wymądrzały się, że hej.” No a dzisiaj Asia wpadła do klasy z rewelacją, że to kłamstwo, bo mama Asi i Natalii spotkały się. Prawda wyszła na jaw.” Jakież było zdumienie Michasi, że starsza koleżanka nie tylko nie potępiła kłamczuchy, ale strasznie jej współczuła i już kombinowała, jak jej pomóc.
