Zagubiona w labiryncie

Osoba faktycznie chora psychicznie na ogół nie zdaje sobie z tego sprawy. Czyli to dla Ciebie na plus, bo Ty o sobie masz opinię nienormalnej, bo to znaczy, że jest raczej ok. Zresztą, wiele młodych ludzi podejrzewa siebie o zaburzenia psychiczne.  Kilkanaście lat temu furorę robiła książka "Świat Zofii". Spróbuj ją pożyczyć, to skrót myśli filozoficznej podanej z sposób przystępny, trochę kryminał...polecam chociaż wstęp. Kojarzy mi się też jedna z baśni Brunona Ferrero ciekawym świata korniku. On i jego bliscy są przekonani, że belka, w której żyją, to cały świat. Krytykują kornika, który chce sprawdzić, co jest poza belką Uparcie drży korytarz i pewnego dnia ujrzał słońce, przyrodę itd. Napisałaś, że życie to trudna sprawa i można sie pogubić w labiryncie. Gratuluję tego zdania. Tak, to trudna sprawa, ale też ciekawa i piękna. Oby ciekawość nigdy Cię nie opuściła. Zaspokajając ją, będziesz szczęśliwa! Jestem starą kobietą, a ciągle się czegoś uczę, zachwycam się. Np dzięki tekstom Tomasza Rożka zaczynam rozumieć cokolwiek z fizyki. Poszukaj jego książki dla młodzieży "Nauka To lubię"- świetna. Ciekawi świata są filozofowie i małe dzieci. Ty już małym dzieckiem nie jesteś. Czyli wchodzisz w świat filozofii. Wpisz w wyszukiwarkę nazwisko niezwykłego księdza profesora Tomasza Hellera. Gdy czytam, co on i jego współpracownicy robią w krakowskim instytucie, to jestem pełna zdumienia i szacunku. Możesz swoją ciekawość świata tłumić, możesz upodobniać się do rówieśników, a możesz się dokształcać, szukać ludzi podobnych do siebie. Bo nie jesteś wyspą, takich młodych jest więcej, musicie się szukać. Nie widzisz logiki w świecie, bo jeszcze mało wiesz. Ale im więcej będziesz wiedziała, jeśli połączysz to z głęboką wiarą, to wszystkie puzzle zaczną powoli do siebie pasować. Życie to nie jest labirynt, to pasjonująca przygoda.

Zadaj pytanie:

kochaneproblemy@malygosc.pl