Droga Redakcjo i Czytelnicy Małego Gościa Niedzielnego!

Z wielką radością przeżywamy tegoroczny Adwent w naszej parafii. Oczekujemy na święta Bożego Narodzenia podążając uBogą drogą. Cieszymy się, że na naszej wędrówce, oprócz Maryi Niepokalanie Poczętej towarzyszą nam inni, wielcy świeci i błogosławieni, którzy całe swoje życie oddali głoszeniu Dobrej Nowiny o Panu Jezusie i służbie ludziom ubogim. Stanowią dla nas wspaniały wzór i impuls do świadczenia pomocy chorym i biednym.

Każde nasze roratnie spotkanie gromadzi coraz więcej dzieci, które swoim entuzjazmem pobudzają do licznego i czynnego uczestnictwa również swoich rodziców i dziadków. Mrok rozświetlają nam własnoręcznie wykonane lampiony. Dzieci misternie przygotowywały je w ramach klasowych konkursów, organizowanych w naszej szkole podstawowej. Pośród blasku kolorowych świateł i z pieśnią na ustach, w uroczystej procesji zmierzamy przez środek kościoła do ołtarza, aby wziąć udział w Eucharystii. Słuchamy z uwagą Słowa Bożego, a potem z zachwytem poznajemy patrona dnia, którego życie zachęca nas, abyśmy nasze skarby gromadzili w niebie. Dzieci żywo włączają się w tę katechezę, udzielają odpowiedzi na pytania, radośnie śpiewają i głośno wykrzykują prawdę, że tyle masz, ile dasz. Pragniemy, aby te słowa głęboko zapadły w naszych sercach i wydały owoc w postaci naszego zaangażowania na rzecz ubogich w naszym kraju i na terenach misyjnych. Czas Adwentu traktujemy bowiem, jako okres przygotowania do Kolędy Misyjnej w naszej parafii. Spośród wielu postaci świętych i błogosławionych, których do tej pory poznaliśmy na uBogiej drodze, dzieci, za swego szczególnego patrona uznały świętego Antoniego z Padwy. Ten wyjątkowy święty pomaga nam odnaleźć to, co gdzieś się zagubiło: czerwoną kredkę, zeszyt, zabawkę, itd… Naszym pięknym zwyczajem jest ponowne zapalenie lampionów na zakończenie Mszy świętej od Roratki, aby jej światło zanieść do domów. Tym światłem są dla nas Pan Jezus i Najświętsza Panienka. Oni pomagają nam w bezpiecznym podążaniu drogą życia, abyśmy nie zeszli na manowce grzechu. Każde nasze spotkanie kończy się losowaniem serduszka spośród serc przyniesionych przez dzieci. Na tej drodze wyłaniamy osobę, która zabiera do swego domu figurkę Dzieciątka Jezus, aby wspólnie z rodzicami pomodlić się przy niej o jedność i pokój w swojej rodzinie.

Czas płynie, a nasza uBoga droga pnie się coraz wyżej. Dzieci z zatroskaniem podpowiadają, że już za niedługo będzie nam potrzebna drabina, aby kolejne portrety świętych mogły zawisnąć na adwentowej dekoracji. Życzmy sobie wszyscy, abyśmy i my wzrastali w świętości pośród licznych życiowych zakrętów, które już wyraźnie rysują się także na uBogiej drodze.

Serdecznie pozdrawiamy całą Redakcję, Czytelników i Uczestników Rorat.