wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 431 | WYNIKÓW
Nachalność nie ma sensu
Przez krótki czas chodziłam z chłopakiem z klasy. Zapisaliśmy się na taniec i w ten sposób mam nową i piękną pasję. Niestety, z chłopakiem nie wyszło. Już podrywa kolejną dziewczynę. Ale nie chcę tej sprawy odpuścić. Chcę o niego walczyć. Jednocześnie pisze do mnie bardzo dobry i bardzo miły chłopak, którego poznałam na pielgrzymce. Ale on nie lubi tańczyć.
Gimnazjalistka
Szukam przepisu
Bardzo chciałbym mieć dziewczynę. Ale mam pecha, ciągle słyszę, że nie mają czasu, niektóre przestawały ze mną pisać, jeśli pokazywałem, że mi zależy. Teraz zacząłem pisać z dziewczyną, która podobnie jak ja trenuje taniec. Co robić, by od razu nie spalić sprawy. Zależy mi na dziewczynie, bo w domu nie o wszystkim da się porozmawiać. Z taką bliską osobą pięknie jest iść przez życie.
16-latek
Polonez ich przerósł
Zbliża się bal na zakończenie gimnazjum. Zatańczymy poloneza. Tak chciałam, by jeden z kolegów, który przecież na mnie zerka, zaprosił mnie podczas pierwszej próby. Niestety, on i dwóch kolegów powiedziało, że nie będą na balu. Chyba ten taniec ich przerasta. Tak mi przykro, bo wierzyłam, że właśnie w ten wieczór coś się między nami zacznie. Trudno przełknąć porażkę i mieć świadomość, że to koniec, bo przecież pójdziemy do różnych szkół.
Gimnazjalistka
Moje marzenia
Moim marzeniem od dzieciństwa była gimnastyka. Zawsze kochałam taniec i gimnastykę. Ciągle uczyłam się robić gwiazdy i tak dalej. Nawet teraz to moje marzenie, ale rodzice tego nie rozumieją. Mieszkam na wsi i nie mam takich szans jak dzieci w mieście. Rodziców denerwuje to, że w wolnym czasie ćwiczę. Mam żal do siebie, że nie mam takich szans . Próbowałam uczyć się z Internetu, ale to nie to samo.
13-latka
Uczyć się z mamą?
Jeszcze niedawno chodziłam na lekcje tańca, pływałam, grałam w koszykówkę ibyłam szczęśliwa. Ale nauka powoli zaczęła zabierać mi to wszystko. No i mama, która kłóci się ze mną, gdy dostaję dwóję z klasówki. Boli mnie, gdy koleżanka z tańca pyta, dlaczego już nie chodzę. A ja uczę się z mamą na siłę, od niedawna zaczynam się złościć na siebie, nawet płakać, kiedy każe mi się uczyć. Obchodzą ją tylko oceny z matematyki, czyli prawie same jedynki. Nawet nie zwraca uwagi, kiedy dostanę szóstkę z angielskiego czy piątkę z muzyki! Wszystkie moje koleżanki mówią że jestem głupia i dziwna, kiedy odmawiam im wyjścia z nimi na podwórko. Chyba moją jedyną rozrywką są książki które potajemnie czytam godzinami, ale boję się że wkrótce matka i to mi zabierze. Zamiast zachęcania mnie do nauki, mama raczej mnie zniechęca. Kiedy popełnię jakiś błąd, krzyczy na mnie, a ja...boje się. Tracę już wiarę w siebie, nie wiem co mam robić.
Jak do niej zagadać?
Prawie każdy dzień przynosi okazję, by do niej zagadać, ale brakuje mi odwagi. Potem wściekłość mnie wprost roznosi, obiecuję sobie, że następnego dnia, jeśli tylko będzie okazja, coś do niej powiem. I…znowu nic. Zbliżają się andrzejki, poproszę ją do tańca. No i moje marzenie, by zaprosić ją na nasz szkolny bal. Dzisiaj wpadliśmy prawie na siebie wychodząc ze szkoły, ale nie zdobyłem się na odwagę. Idę grać na gitarze, może to mnie uspokoi.
Szóstoklasista
