wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2236 | WYNIKÓW
Darowanie winy
Koleżanki bardzo mi dokuczały i trwało to długo, było bardzo niemiłe. Wyśmiewały mnie, opowiadały bzdury chłopakom, wytykały moje niedociągnięcia w urodzie, nie rozmawiały ze mną, odsuwały się. W tym roku to minęło. Jakby nie było zeszłego roku. A ja ze zdumieniem odkrywam, że darowanie im win sprawia, że sama czuję się dobrze. Nie miałam pojęcia, że to tak działa. Dlatego dzielę się z innymi moją radością. W zeszłym roku myślałam, że zawsze będę sama, że nigdy nie przebaczę.
Gimnazjalistka
Jak siebie samego
W szkole udaję osobę radosną, silną psychicznie, jestem roześmiana i wygadana. A tymczasem często chce mi się płakać. Szczególnie, gdy jeden z kolegów maślanymi oczami przygląda się pewnej ślicznotce. Ja jestem do dyskusji intelektualnych na portalu, na mnie się nie patrzy jak na nią, zresztą, nie dziwię się, gdzie mi do niej.
15-latka
Hokej na rolkach
Bielska hala nie przypomina Tauron Areny w Krakowie ani Atlas Areny w Łodzi. Niewielka Luce Arena (czytaj: Lucze Arena) ma za to wielkiego patrona i kibica w niebie. Na hokejowych bandach i na gadżetach klubowych zawodnicy i kibice przeczytają: „Life, love, light” („Życie, miłość, światło”). Jak na obrazku błogosławionej Chiary „Luce” Badano.
Zachowam dobre wspomnienia
Dlaczego, jeśli się zakochasz, to tak trudno przestać, jeśli się chce zapomnieć. W szkole go widziałam codziennie, a na jego widok miałam uśmiech na twarzy. Gdy on coś powiedział, to było tak wesoło. On nadawał sens mojemu życiu, dzięki niemu chciało mi się wstać każdego dnia. Dzięki niemu dążyłam do spełnienia marzeń. Pan Bóg czasami zawodzi, bo ludzie proszą o tyle spraw i tak trudno te prośby spełnić. Dzięki temu chłopakowi polubiłam szkołę, bo to nie tylko nauka, ale właśnie pierwsze zauroczenia, przyjaźnie i dlatego płaczę, że już tu nie przyjdę we wrześniu. Zachowam jednak świetne wspomnienia.
13-latka
Zakochanie na rekolekcjach
Od pierwszego dnia, pierwszego spojrzenia wiedziałam i czułam, że spotkałam chłopaka na całe życie. Spędziliśmy na rekolekcjach cudowne 2 tygodnie. Nieustannie razem. Czas minął i rozjechaliśmy się na przeciwległe krańce Polski. Piszemy do siebie, rozmawiamy, obiecujemy, że spotkamy się za rok. Płaczę i tęsknię.
14 latka
