wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 19777 | WYNIKÓW
Uczyć się z mamą?
Jeszcze niedawno chodziłam na lekcje tańca, pływałam, grałam w koszykówkę ibyłam szczęśliwa. Ale nauka powoli zaczęła zabierać mi to wszystko. No i mama, która kłóci się ze mną, gdy dostaję dwóję z klasówki. Boli mnie, gdy koleżanka z tańca pyta, dlaczego już nie chodzę. A ja uczę się z mamą na siłę, od niedawna zaczynam się złościć na siebie, nawet płakać, kiedy każe mi się uczyć. Obchodzą ją tylko oceny z matematyki, czyli prawie same jedynki. Nawet nie zwraca uwagi, kiedy dostanę szóstkę z angielskiego czy piątkę z muzyki! Wszystkie moje koleżanki mówią że jestem głupia i dziwna, kiedy odmawiam im wyjścia z nimi na podwórko. Chyba moją jedyną rozrywką są książki które potajemnie czytam godzinami, ale boję się że wkrótce matka i to mi zabierze. Zamiast zachęcania mnie do nauki, mama raczej mnie zniechęca. Kiedy popełnię jakiś błąd, krzyczy na mnie, a ja...boje się. Tracę już wiarę w siebie, nie wiem co mam robić.
Z boku wiele widać ...
Podczas szkolnej wycieczki ona i on ponoć się rozstali. Był załamany. Jeśli mam być szczera, cieszyłam się, że będę miała większe szanse, starałam się go pocieszyć, odciągnąć od złych myśli. Tym bardziej, że było mi go żal, bo ona flirtowała z innymi, specjalnie, na złość. Tak było wczoraj, wieczorem cieszyłam się jak wariatka, że co prawda nie on zerwał, ale jednak. Dziś świergotali, śmiali się, jakby nic nie było. Mam wrażenie, że ona robi to na złość. Chce pokazać, że może wszystko, zawsze się wykręci. Z boku wiele widać. Jeszcze przed wycieczką wydawało mi się, że na razie postawię na przyjaźń, ale to mnie tak bardzo rani. Co powinnam zrobić?
Gimnazjalistka
Słaby charakter
Mam przyjaciela, do którego nawet czuję coś więcej, ale martwi mnie coraz bardziej pewna jego cecha. Otóż on ślepo słucha silniejszych od siebie, służy im, wykonuje ich każdy rozkaz, bo trudno nazwać to prośbą. Jesteśmy najlepszymi uczniami w klasie, czasami coś omawiamy, konsultujemy. Niestety, przyłapałam go na tym, że on to robi na rozkaz klasowego przywódcy i moje przemyślenia i wnioski stają się potem własnością klasowych leniuchów. Przyjaciel przysiada się do mnie, mówi komplementy, ale nagle pada pytanie o naukę i już wiem, że całe jego gadanie nie było szczere. Martwi mnie to, nie wiem, czy ma sens dbanie o naszą przyjaźń, a co dopiero o uczucie
Nagłe uderzenie
Przyjaźnimy się od początku liceum i nagle uderzyło mnie uczucie. A ona, piękna i szalona, widzi we mnie przyjaciela. Toczą się w klasie dyskusje o przyszłości i ona mówi, że chyba wyjedzie daleko. Nie pokazałem, jak mnie to uderzyło. Dzisiaj zapytała, co powinna ubrać na spotkanie z chłopakiem...
Licealista
Niedostatek wiary
Historyjka o Marku może budzić śmiech, ale też politowanie i współczucie. Na pewno jednak nikt nie chciałby znaleźć się na miejscu bohatera opowiadania. Pół biedy, gdy ktoś zachowuje się przesądnie, bo się do tego przyzwyczaił. Gorzej, jeśli robi to z obawy o siebie i podporządkowuje temu całe życie.
Bez histerii
Po końcu 3 gimnazjum ,,odkryłam" , że jestem zakochana w koledze ze starej
klasy. Nie piszę ,,zakochałam się" , bo to był proces, który zaczął się długo
przedtem. Najpierw były rozmowy całą paczką, potem zauważyłam, że mam ochotę
rozmawiać głównie z nim, że lubię po prostu być blisko niego.
Licealistka
