wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 3634 | WYNIKÓW
W poszukiwaniu przyjaźni
Zaryzykowałam, zapisałam się do harcerstwa i dobrze się tam czuję. Marzę, by spotkać tam prawdziwych przyjaciół, by się zaprzyjaźnić. Trochę się boję pierwszego wyjazdu, ale wszyscy robią dobre wrażenie, są mili. Inaczej niż w szkole i klasie. Tam tylko „zboczone” tematy, fatalne zachowanie.
13-latka
Kłopoty innej
W klasie brakuje mi koleżanek. Jesteśmy bowiem tak różne. One żyją głównie obgadywaniem, śmieją się z tematów, które mnie nie śmieszą. Aby się z nimi zakolegować, musiałabym być jak one, a mnie od plotek odrzuca. Na oazie dobrze się dogaduję, mam o kilka lat starszą dobrą koleżankę, możemy rozmawiać godzinami. Już nie wiem, czy upodobnić do dziewczyn w klasie i jak się ośmielić na spotkaniach oazowych.
Gimnazjalistka
Sposób odprężania
Bardzo dobrze się uczę, nie sprawiam kłopotów swoim rodzicom. Wiem, co chcę w życiu robić, mam swoje pasje, wielu przyjaciół. Ale od czasu do czasu gram w tak zwane „strzelanki”. W ten sposób się odprężam. Gdy rodzice tylko to zauważą, zaraz zaczyna się gadanie o szkodliwości. Jestem wierzący, staram się zachowywać przykazania, ale czuję, że grając, nic złego nie robię i wcale mi to nie szkodzi.
Licealista
Rozważania o marzeniach
Raz słyszałem, że nie wolno żyć marzeniami. Powiedziałbym "nie wolno żyć marzeniami- trzeba je spełniać". Podobnie jak z proszeniem Boga o cokolwiek. Doszedłem do wniosku, że Bóg to nie jest automat. Bóg mi niczego nie da, to ja muszę pójść po to co chcę, a on mi wskaże najlepszą drogę do celu. A to czy trafię zależy tylko od tego, czy i jak go posłucham. I wracając do marzeń- myślę, że m.in. one odróżniają nas od zwierząt ułożyłem nawet taką "wyliczankę"- zwykły człowiek marzy o tym co trudno dostępne; wyjątkowy człowiek marzy o tym co niemożliwe; szczęśliwy człowiek idzie po to.
Licealista
Stosownie do wieku
Zerwaliśmy, ale dalej chyba coś do niego czuję i dałam mu dość jasno do zrozumienia, że mi na nim zależy. On też pisał, że jest o mnie zazdrosny. Dzisiaj nagle coś mu się odmieniło. Napisał, że z moją koleżanką dogaduje się lepiej. Zastanawiałam się, uznałam, że to wszystko moja wina, wszystko napsułam. Wszystkich słuchałam, o wszystkim opowiadałam, narzekałam na niego. Nie wiem, po co żyję, nie chcę już żadnego chłopaka. Ale z tym moim dawnym chciałabym się zwyczajnie kolegować, przed nami przecież jeszcze trochę czasu w gimnazjum.
13-latka
