wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2196 | WYNIKÓW
Jak siostry
Moja przyjaciółka była dla mnie jak siostra. Świetnie się dogadywałyśmy, ale doszło do kłótni i to ostrej. Oskarżyła mnie, straszyła. A ja stanęłam w obronie innej dziewczyny. Wtedy zbliżyłam się właśnie do tej, zaczęła się nowa przyjaźń. Lecz ostatnio się kłócimy. Jak ja wytrzymam do końca gimnazjum, to jeszcze 5 miesięcy, a jesteśmy w jednej klasie.
Gimnazjalistka
Najpierw zmieniaj siebie
Bardzo martwi mnie moja rodzina. Ojciec po powrocie z pracy najchętniej kładzie się przed TV i biernie spędza czas, podjadając bez przerwy. Ma już sporą nadwagę, nic z tym nie robi, nie wiem, jak to będzie z jego zdrowiem. Brat jest tak samo leniwy jak tata. Natomiast mama w kółko narzeka, że jej nie pomagamy, że wszystko na jej głowie. Jak przekonać tatę i brata, by prowadzili bardziej ruchliwy tryb życia? Jak przekonać mamę, że trzeba się cieszyć, a nie w kółko narzekać?
Gimnazjalista
Sprawiedliwa ocena
Pod koniec roku szkolnego nie byłam pewna oceny z wuefu. Przez cały rok bardzo się starałam, zawsze miałam strój, ćwiczyłam lub grałam najlepiej jak mogłam. Nie jestem mistrzem sportu, przeżywałam chwile upokorzenia, gdy podczas wybierania drużyn czekałam najczęściej do końca. Nauczycielka doceniła moje chęci, dała mi 5. Wtedy koleżanka w szatni zaraz mi powiedziała, że to niesprawiedliwe, że ona też powinna mieć 5, bo jest ode mnie lepsza. A ona lekceważyła mecze, ćwiczenia. Jeszcze na początku wakacji o mnie plotkowała. Mówi, że jestem gruba, a ja mam tylko taką masywną budowę, kilogramy w porządku. Jest mi przykro.
12-latka
Klikam i klikam...
W ciągu roku w weekendy potrafiłam siedzieć przed komputerem całymi dniami. Teraz, gdy zostaję sama w domu, nic innego nie potrafię wymyślić, więc bezmyślnie klikam. Ale wcale się z tym dobrze nie czuję. Chcę się z tego wyrwać, ale nie mam żadnej pasji, wiele moich koleżanek robi to samo. Gadamy przez Internet i tyle.
14 -latka
A do szkoły w masce...
Rano mam dobry nastrój, idę do szkoły i noszę tam maskę, uśmiecham się; chociaż wcale mi nie do śmiechu. W domu nastrój się zmienia i popadam w rozpacz. Rodzice się kłócą. Chcę mieć jeszcze chłopaka, który by mnie wspierał. Najlepiej z kościoła, może z oazy. Ale jak pójdę na oazę, znowu będę sama. W dodatku jestem bardzo wrażliwa i byle głupota wprowadza mnie w stan smutku i zamykam się w swoim świecie, w którym już od długiego czasu wymyślam sobie historyjki o chorobie i śmierci, samotności i przemocy. Rożne scenariusze. Mam bardzo zaniżoną samoocenę, nie akceptuję siebie. W dodatku brak mi zrozumienia właśnie w rodzinie. Wierzę, że Bóg, mama i babcia mnie kochają, ale zaczynam wątpić w przyjaźń i że kiedyś poznam cudownego chłopaka. Czasami chcę odejść już z tego świata i zostawić to wszystko.
14-latka
Brak pieniędzy
Jestem optymistką i cieszę się z różnych drobiazgów, jednak brak sprawnie działającego telefonu, modnych ubrań i własnego pokoju mnie dobija. Rodzice już tyle naobiecywali, że będę miała pokój i że wyjedziemy na wakacje. Zawsze brakuje pieniędzy. Zazdroszczę ludziom, którzy mogą zwiedzać świat, bo ich na to stać. Mimo, że mam kochającą rodzinę i przyjaciół mam wrażenie, że życie przemyka mi przez palce, bo nie mogę robić rzeczy, które bym chciała. Mam zamiar w wakacje wybrać się do pracy, aby kupić sobie telefon. Czy jest sens stracić ten czas, aby mieć coś materialnego zamiast cieszyć się odpoczynkiem? Nie chcę być "nieszczęśliwa" z powodu jakiejś rzeczy, Jak to zmienić?
Licealistka
Najpopularniejsze
- Polscy motorniczowie wicemistrzami świata
- Szklanka do połowy pełna
- O posłuszeństwie
- Jezus jest naszym nauczycielem
- Załącznik #9402206
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
