wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 3400 | WYNIKÓW
Męcząca codzienność?
Codziennie jest to samo. Muszę wstać, zjeść śniadanie i do szkoły, gdzie wcale nie chce mi się iść. Dlaczego? Od razu chłopaki śmieją się, że ,, O idzie kujonka!" ,dokuczają mi, gdyż jestem prawie najmniejsza w klasie. A po szkole? Jeszcze gorzej. Przyjdę, ,,Zjedz obiad i ucz się, bo inaczej szlaban na komputer" lub ,, Jak zjesz, to do roboty". To bywa męczące, a moim dwóm siostrom wszystko przeszkadza. Nie mam ochoty już tak żyć... Nawet rodzinne obiady zmieniają się w kłótnię... Ale co mam robić? Mam z tym żyć?
Nastolatka
Warto wyjaśniać sytuuację
Pisałam z dziewczyną z dalekiego kraju, rozmawiało się nam zawsze dosyć dobrze (w mojej opinii). Jednak od pewnego czasu zaczęła rzadko odpisywać, w końcu nawet po prawie tygodniu. Wydawało się, jakby nie była zainteresowana naszą rozmową. A widziałam ją dodającą posty na facebooku itp. Zamiast zapytać wprost o co chodzi, też zaczęłam tak odpisywać. I nasze odpowiedzi były takie, jakbyśmy się obraziły. W końcu urwałam kontakt. Bardzo mi jej brakuje, bo naprawdę ją lubiłam. I zastanawiam się, czy nie napisać jednak i spróbować szczerze wyjaśnić całą sytuację. Chyba, że lepiej odpuścić, zapomnieć.
Zakłopotana
W najgorszej klasie
Chociaż mam kochaną rodzinę, to jest mi ciężko, gdyż uczę się w najgorszej klasie. Wyzywają mnie od kujonów, bo się dobrze uczę, ale przecież nie kuję. Dziewczyny spoglądają ironicznie na moje stroje, które mi się podobają, a ich jednakowy styl wcale mi nie odpowiada. Ostatnio kpią ze mnie, że niby mam chłopaka w klasie, co jest nieprawdą, on też należy do szydzących ze mnie. Nie jest łatwo ani miło w tak beznadziejnej klasie, gdzie prawie nikt się nie uczy, są wulgarni, prostaccy. Nauczyciele stracili chyba nadzieję co do nas i czekają, by nas pożegnać……
Szóstoklasistka
Czy mama się zmieni?
Moja mama nieustannie mnie krytykuje i prawie nigdy nie jest ze mnie zadowolona, nigdy nie chwali. Chociaż wykonuję bardzo dużo prac domowych, wkładam w to sporo siły, to po powrocie mama spojrzy i rzuci złośliwie, że jeszcze coś mogłam zrobić. Na dodatek na mnie spada też obowiązek opieki nad bratem, a jest tego dużo i brakuje na naukę. O spotkaniach z koleżankami mogę zapomnieć, bo mama nigdzie mnie nie puszcza, odpowiedź na każdą prośbę jest krótka: „nie”. Wiem, że mama nas troje utrzymuje, ale chciałabym usłyszeć dobre słowo. Czy mama się kiedyś zmieni?
Gimnazjalistka
Można marzyć?
Poznałam chłopaka na obozie. Nie wiem, ile może mieć lat, a tak naprawdę, to nie jestem pewna, co do jego imienia. Podzieliłam się tym co czuję z przyjaciółką, a ona od razu mi powiedziała, że jej też się on podoba. Nie kłóciłyśmy się o niego, tylko rozmawiałyśmy o nim. Trzy razy rozmawiałam z nim, chociaż to ja zagadnęłam dwa razy. Dowiedziałam się, że w przyszłym roku też jedzie na ten obóz. Czy jest sens mieć nadzieję, że mnie pozna? Przyjaciółka przy posiłkach siedziała przodem do niego, a potem mówiła, że prawie ciągle na mnie patrzył. Mam wyrzucić go sobie z głowy?
12-latka
Najpopularniejsze
- Bóg najbardziej się uniżył
- Załącznik #9500985
- Kopalnia soli " Kłodawa "
- Roraty 2025 - Warszawa-Tarchomin
- Roraty z Papieżem i "Małym Gościem"
- Już jest adwentowy "Mały Gość"
- Rusza polska sztafeta Betlejemskiego Światła Pokoju
- Czekanie mi pomaga
- Adwent i święta szybko miną. Tęsknota pozostanie. Do końca życia.
- Są najdłużej żyjącym małżeństwem na świecie
