wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 16560 | WYNIKÓW
Brak radości
uczestniczę w szkole animatora Ruchu Światło – Życie, ale zastanawiałam się, czy nie zrezygnować , bo ciężko mi to pogodzić nauką. Napisałam o tym animatorce prowadzącej szkolenie. Ona odpisała, że na pewno to wszystko pogodzę i wymieniła rzeczy, które ona robi. Wspomniała też , że jej zamiarem jest, abym w tym roku pojechała jako animatorka na oazę dla dzieci. Oznaczałoby to dla mnie miesiąc poza domem, bo zaraz potem mam kolejny wyjazd na 2 tyg. Nie umiem zajmować się dziećmi i w ogóle sobie tego nie wyobrażam. Chciałam sobie trochę odpocząć i zacząć uczyć się do olimpiady. Ale oczywiście Bóg wszystko może itd. Wyglądałoby też na to , że nie potrafię poświecić czasu dla Niego, a na naukę potrafię. Dziś szukałam odpowiedzi w Piśmie Świętym i natrafiłam na fragment o tym, jak Jezus mówi Piotrowi, żeby pasł Jego baranki. Nie wiem kompletnie, co mam robić. Jest jeszcze jedna sprawa: nie potrafię znaleźć w życiu radości. Wszystkie dni są do siebie podobne, nie mam czasu, by poczytać ciekawą książkę albo obejrzeć filmu. Nie zależy mi też na kontaktach z osobami z mojej klasy, usprawiedliwiam się zmęczeniem. Napisałabym, że jestem uzależniona od nauki, ale nie wiem , czy to możliwe. Chodzę do szkoły językowej , gram na instrumencie, chodzę na spotkania oazowe. Mieszkam na wsi, więc muszę dojeżdżać. Wiem, że to nie jest dużo, ale to wypełnia cały czas. Uczę się dużo i ciągle, nie potrafię tego nie robić. Przygotowuje się do jednego konkursu, a nauczycielka innego przedmiotu mówi ,że to nie jest ważne i powinnam uczyć się do przyszłorocznej olimpiady. Nie mam prawie żadnej satysfakcji z tego , co robię.
Licealistka
Trudna sprawa
Jesteśmy z młodszą siostrą przerażone, bo nasi kłócący się od dawna rodzice coraz częściej mówią o rozwodzie, już coś robią w tej sprawie, słyszymy o terminie rozprawy. O niczym nas nie informują, my tylko słyszymy ich oskarżenia, krzyki, wyzwiska. Nie chcemy rozwodu rodziców, kochamy ich oboje. Co możemy zrobić, by ratować naszą rodzinę?
Zmartwiona
Czy zawsze będą kłótnie?
Otóż ciągle w domu kłócę się z mamą. Ona na mnie krzyczy, a ja jej pyskuję. Później płaczę do późnej nocy. Wiem, że mama też, bo kiedyś ją słyszałam.. Wiem, że nie powinnam, ale nie mogę się powstrzymać. Mama uważa, że co ja bym nie zrobiła, robię to źle. Ciągle się przepraszamy, ale za chwilę znów się kłócimy. Czy tak będzie zawsze?
Nastolatka
Najpopularniejsze
- Te dzieci widziały Maryję
- Historia Jonasza
- Mamy do Mamy
- Już jest październikowy "Mały Gość"
- Święty mistyk, spowiednik i stygmatyk
- Polscy motorniczowie wicemistrzami świata
- Dołącz do dzieci z całego świata
- Milion dzieci modli się na różańcu
- Andrzej Pluta. Ojciec czy syn?
- Papież podziękował za życzenia urodzinowe
