wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 19834 | WYNIKÓW
Sens i bezsens
Koleżanka twierdzi, że jest już niewierząca, że wnet przestanie chodzić do kościoła. To pod wpływem naszej nowej klasy, gdzie większość ma takie poglądy. Na mnie to nie działa, ja mam swój rozum. Rozmawiam z wszystkimi, ale to nie ma wpływu na moją wiarę. U niej inaczej. Zauważyłam, że jednocześnie ona coraz mocniej narzeka, że życie to jeden bezsens itd. Ale gdy chcę ją przekonywać do wiary, to denerwuje się, nie słucha, gada bzdury.
Gimnazjalistka
Zagrożenie przyjaźni?
Znalazłam 2 wspaniałe przyjaciółki, mówimy sobie wszystko i nie okłamujemy się. Wspieramy się, powiedziałyśmy sobie, który chłopak której się podoba. Jedna jest bardzo nieśmiała, więc postanowiłyśmy przekonać go do niej i najpierw jedna, a potem ja zakochałyśmy się w nim. Przyznałam się, żadna się nie obraziła. Przyjaźnimy się nadal, boimy się że ten chłopak nas podzieli. Mówią że chcą bym była szczęśliwa, ale ja uważam, że to nie fair. Co robić?
Gal Anonim
Zabawa w chodzenie
W mojej szkole kilka dziewczyn ma już chłopaka, a mnie do tego nie ciągnie. Pewnego dnia jedna z moich koleżanek podeszła do mnie i powiedziała, że mój kolega jest we mnie zakochany. Szczególnie w to nie wierzyłam, ale inne koleżanki zaczęły mi mówić, żebyśmy zaczęli chodzić. Nie mam ochoty na związek w piątej klasie podstawówki. Boję się, że on spyta się mnie, czy chcę z nim chodzić i nasza znajomość się zepsuje.
11-nastolatka
Według jednego wzoru
Koleżanki w naszej klasie są wszystkie jednakowe- rozmawiają tylko o chłopakach, kosmetykach, serialach, uznają tylko jeden rodzaj muzyki, strojów. O sprawach wiary nie można nawet wspomnieć, o poważnych planach na przyszłość też nie. . Na szczęście mam przyjaciółkę, która ma takie same zasady jak ja. Tylko, że gdy jej nie ma w szkole, to mi ciężko i źle. Wiem, że koleżanki nas uważają za dziecinne, dziwne, odsuwają się od nas, trochę się śmieją.
13-latka
Trzeba się bronić
Moja koleżanka, z którą przyjaźnię się od I klasy bardzo się zmienia. O byle co się obraża, robi miny, że ja niby coś głupiego mówię i ona się tym męczy. Ciągle ją za coś przepraszam, ale i tak znowu się gniewa i wyraźnie oczekuje przeprosin. Już sama nie wiem, za co, bo w zasadzie według niej wszystko robię, mówię źle. Nie lubię się kłócić, nie potrafię się bronić ani powiedzieć komuś przykrą prawdę.
Czwartoklasistka
Dziwne fascynacje
Nie wiem z czego wynika to, że lubię zło. Ostatnio oglądałam film biograficzny o Rasputinie. On był chyba nieśmiertelny. Uważał, że najpierw trzeba zgrzeszyć, aby znów stać się dzieckiem Bożym. To jest po prostu dziwne. Ale zafascynowało mnie jego życie i teraz chcę się tymi informacjami podzielić z tatą. Mogę się tym interesować? Czy to nie dziwne? I czy mogę o tym powiedzieć tacie? Nie dla ostrzegania tylko do wymiany informacji.
12-latka
Aby radośnie zacząć dzień
Witamy się serdecznie, zawijamy smycze, dorośli się denerwują, rozplątują, a my specjalnie zawijamy je jeszcze bardziej. Taka poranna zabawa, której oczekują od nas dzieci, bo robimy widowisko. Czyż to nie sympatyczne, że wszyscy uczniowie i garstka przedszkolaków od razu się śmieją, komentują, oczywiście stoją i za nic nie chcą ruszyć, dopóki Pan lub Pani Koki nie zrobią z nami porządku? Przecież to takie ważne, by pożegnać rodziców z uśmiechem, w dobrym humorze.
Pokłóceni, pogodzeni...
Naprawdę chcę wyjść z tego wszystkiego, nie chce w tym tkwić. Protestując przeciwko pijaństwu moich rodziców, przestałam się uczyć, zaczęłam wagarować, pyskować w szkole, ale teraz chcę to zmienić. Nie jest łatwo. Np. teraz mama śpi pijana, taty nie ma, bo jakieś dwie godziny temu pokłócili się. Podejrzewam, że tato zaraz wróci, że znowu się pokłócą, ale potem będą kochanym małżeństwem. Nawet jak się pokłócą, to potem jak gdyby nigdy nic.
Gimnazjalistka
Nieodpowiednia reakcja
Od jakiegoś czasu podoba mi się chłopak. Ostatnio po mszy uśmiechnął się do mnie przy swoim koledze i moich koleżankach! Byłam w siódmym niebie! Niestety, nie odwzajemniłam uśmiechu, a po drugie odwróciłam się. Wydaje mi się, że się obraził. Strasznie źle się z tym czuję. Przecież tak mi na nim zależy, a to było odruchowo. Nie chodzimy do jednej szkoły, więc nie mam z nim większego kontaktu.
Zrozpaczona 11-latka
