wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 5175 | WYNIKÓW
Miej własny styl
Moja rodzina nie ma zbyt wiele pieniędzy i nie stać mnie tak jak koleżanki na najmodniejsze stroje. Czuję się przez to gorsza, taka szara. Dobra koleżanka jest radosna, zawsze w dobrym humorze i całkowicie zmieniła styl na emo. Ma ładnie ścięte włosy, stała się jeszcze bardziej popularna. W dodatku podoba mi się chłopak, który chodzi już z dziewczyną i na mnie nawet nie spojrzy. Jestem bardzo niska i chyba to też nie podoba się chłopakom. Tak bym chciała też mieć jakiś styl, myślę, czy nie upodobnić się do koleżanki. Tylko, że mama może być przeciwna.
Gimnazjalistka
Nie znają Boga...
W mojej klasie prawie wszyscy chodzą na religię, mówią różne mądre rzeczy, kiedy katechetka o coś zapyta, ale na tym się kończy. Może oprócz dwóch dziewczyn, nikt nie bierze Boga na serio. Po prostu nikt im nigdy nie pokazał, jak wywalone w kosmos może być życie chrześcijanina. I to nie jest wcale ich wina. Lubię ich i oni mnie, ale oni piją i palą (nie tylko papierosy), a ja nie, i jednocześnie wszyscy doskonale wiedzą, że nie ma takiej opcji, żeby mnie do tego namówili. Podczas przypadkowego spaceru przegadałem sporo czasu z klasową koleżanką, którą razi klasowe pijaństwo i palenie, ale ona ma zakodowane, że Bóg to średniowieczne zabobony i że to jest jedna wielka lipa i rozumiem ją, bo nie wszyscy mieli tyle farta w życiu, żeby trafić między ludzi, którzy im pokażą wiarę. Ciężko z nią w ogóle rozmawiać o Bogu - no taki ma już charakter, po prostu uważa to za bzdury. Ale chciałbym jakoś pokazać jej, że się myli w kwestii wiary, że Bóg jest life-changing i że jest nie-potrafię-znaleźć-takiego-określenia-bo-jest-za-fajny. Tylko jak z nią pogadać, skoro zawsze siedzi z koleżanką?
Licealista
Efektywna nauka
Jestem w 3 klasie gimnazjum, ale nie wiem jak się uczyć. Jestem załamana, bo dotarło do mnie, że jedyne co potrafię, to wykuć regułkę. Z przedmiotów ścisłych mam fatalne oceny, mimo że się uczę. Nie wiem, jak sie efektywnie uczyć. Chciałabym mieć dobre oceny, a nie potrafię ich zdobyć.
Gimnazjalistka
Trzeba się odważyć...
Od jak dawna sięgam pamięcią znałem pewną dziewczynę. Wychowaliśmy się na jednym podw órku. Nie wyobrażaliśmy sobie choćby jednego dnia bez wspólnej zabawy. Śmiało mogę stwierdzić, że ten okres, tj. w wieku 4-7/8 lat był najpiękniejszy w ciągu całego mojego krótkiego życia. Następnie udaliśmy się do innych do innych szkół podstawowych. Mniej więcej od tego właśnie czasu zaczął pojawiać się między nami taki znikomy murek, który z każdym kolejnym rokiem rósł . Jednak wtedy nie zdawałem sobie z tego sprawy, a następnie było mi to strasznie obojętne. Uczyliśmy się w jednym gimnazjum, ale w różnych klasach. Traktowaliśmy się jakbyśmy się nigdy nie znali. Po dwóch latach zaczęło mi to bardzo przeszkadzać i próbowałem nawiązać kontakt i zniszczyć mur. Coraz bardziej Jej potrzebuję, ale coraz dalej mi do Niej. Mam napady agresji lub smutku. Dwa razy udało nam się stać w jednej grupie i wtedy normalnie rozmawialiśmy, ale gdy raz zostaliśmy sami na przystanku- milczałem.
16-latek
