wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 7657 | WYNIKÓW
Bez obsesji paska
W tym roku chciałabym zrezygnować z nauki dla ocen. W zeszłym roku wykończyłam się psychicznie i fizycznie. Z nikim się nie spotykałam, mało spałam, źle jadłam, żyłam w ciągłym stresie, czy będzie niezapowiedziana kartkówka, ktoś mnie zapyta itd. Kiedy dostawałam 4 nie byłam zadowolona, bo chciałam same 5. Inne oceny nie wchodziły w grę. Załamywałam się. Liczyłam ciągle średnią ocen, czy wystarczy na pasek. Po tylu latach mam dosyć. Zazdroszczę innym zainteresowań, spotkań. Czuję się wyobcowana z własnego wyboru. Dlatego teraz podjęłam decyzję, że koniec z tym, chociaż mówiłam sobie, że będę miała pasek nawet w klasie maturalnej. Nie wiem jak powiedzieć o tym rodzicom, przyzwyczajonych do paska.
Maturzystka
Plany i marzenia
W podstawówce nie uczyłam się zbyt dużo i zawsze miałam same 5 i 6. Dużo zapamiętywałam i materiał nie sprawiał mi problemu, dlatego co roku byłam przyzwyczajona do czerwonego paska. W zeszłym roku zawaliłam. Szkoła ma dosyć wysoki poziom, dlatego też w tym roku postanowiłam, że będę od siebie wymagać. Więcej nauki i starania się o stopnie nie przed wystawianiem ocen lecz od września. Bardzo chciałabym studiować za granicą. Lecz gdy chcę urzeczywistnić marzenia, muszę napisać maturę międzynarodową. Muszę się postarać z całych sił, aby dostać się do odpowiedniego liceum. Mam ogromne wsparcie w rodzinie, potrafię być uparta, więc jestem dobrej myśli.
Gimnazjalistka, kl. II
Odmówić bez słów
Rozstałam się w lipcu z chłopakiem. Strasznie trudno było mi mu o tym powiedzieć. Na początku nie mógł zrozumieć. Z czasem miałam wrażenie, że się poprawia, że nasze relacje będą dobre. Ale w walentynki przyszedł do mnie z prezentem i bukietem moich ulubionych kwiatów. Rozmawialiśmy przez kilka godzin, a on wyglądał jakby myślał, że mi przeszło, że znowu jesteśmy parą. Drugi raz nie dam rady mu powiedzieć, że to koniec. Strasznie trudno mi było za pierwszym razem. Drugi raz nie dam rady. I jeszcze moja mama mi nie pomaga. Mówi, że popełniłam błąd odrzucając go. Ale ja po prostu go nie kocham. Bardzo proszę o pomoc.
12 - latka
Wyznania lenia na początek września
Boję się tego roku , ale mam nadzieję , że to mnie, jako lenia patentowanego , największego na świecie lenia , z gatunku leni
całodobowych , rodzaju leni wyjątkowych , rzędu leni szczególnie obdarzonych lenistwem , gromady leni w zaawansowanym stadium lenistwa , których nikt nie pobije, żeby nie wiem ile trenował i ćwiczył , ten jakby strach , że zawalę - zmotywuje . Porządnie zmotywuje. Chociaż mnie nic ostatnio nie rusza , nie mówiąc już nawet o lenistwie ... Bezwrażliwiec . Zupełne przeciwieństwo
10-letniej , wrażliwej dziewczynki ... No mniejsza. Po raz pierwszy chyba naprawdę nie chcę wracać do szkoły . Zawsze już od połowy
sierpnia aż mnie nosiło , kiedy w końcu wrzesień . Teraz na odwrót ...- lenistwo...
Gimnazjalistka
Bez konta na portalach
Bardzo wcześnie zaczęliśmy być ,,nowoczesną, '' klasą. Każdy miał różne konta na portalach społecznościowych. A ja nadal nie mam i nie chcę. Dobrze mi z tym. Lecz mojej klasie to przeszkadza. Śmieją, robią takie miny jakby się nade mną litowali. Czemu teraz liczą się telefony, konta internetowe.? Po to Pan Jezus tyle cierpiał, żeby jak się zapytać choćby dziewczyny, co to Kościół, to pyta, czy to jakaś aplikacja na telefon. Jestem katoliczką, chodzę do kościoła i codziennie się modlę, aby świat zrobił się normalny!. Niech mi Pani to wytłumaczy, dlaczego jak się nie jest niewolnikiem sieci, wszyscy mówią, że jest się dziwnym ?
Inna
Lepsza czy gorsza?
Nieustannie sie porównuję do innych. I to nie chodzi już o oceny. Moim marzeniem jest zostać piosenkarką i o ile kilka lat temu było to tylko niewinne marzenie małej dziewczynki, teraz jest to już coraz poważniejsze. Zaczyna być celem, który chcę tak osiągnąć, że.. no właśnie, mało nie pęknę.
Przeglądając portale znajduję mnóstwo cudownych muzyków, zespołów. I w większości są niewiele starsi lub w moim wieku. Wiem, ze w tej branży należy startować szybko. I czasami myślę, że jestem o wiele gorsza. Chcę być taka jak oni. Raz wierzę, że to możliwe, raz mam doła.
15-latka
Dam radę
Wszystkie dzisiejsze zmagania na uczelni i poza nią ofiarowałam Jezusowi. Martwię się sesją. Niektóre przedmioty ogarniam, ale jednego ni w ząb. Nie bardzo mam kiedy się uczyć. Dziś z rana w pracy, potem uczelnia, biblioteka i latanie za pożywieniem, dyżur sprzątania, ale też z rozmowa z dziewczynami, gdy miałam się przecież uczyć. Jestem zdziebko załamana. Najchętniej siedziałabym tylko nad ukochanym przedmiotem, a resztę poniechała. Ale… nikt mnie o nic nie pyta. I dobrze - uśmiechnę się i na przekór wszystkiemu ramię w ramię z Jezusem (On mnie tu przecież przysłał) ruszę pod prąd. I jeszcze będę się z tego cieszyć!
Studentka
