wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1876 | WYNIKÓW
Oczekiwanie
Mam kolegę, z którym dojeżdżam codziennie busem do szkoły. On jest rok
starszy, ale dość szybko złapaliśmy kontakt. Jest otwarty i wesoły. Poza szkołą nigdy nie gadamy, ale zawsze mówi cześć, gdy się spotykamy. Często wracamy razem do domu z kimś z moich rodziców. Lubię, gdy z nami wraca, jednak boję się, że to dla niego zobowiązanie, by ze mną rozmawiać. Mam wrażenie, że traktuje mnie jak koleżankę. Nie potrafię już czekać na
chłopaka. Nie chcę mu się narzucać, ale chcę też wiedzieć, czy moje zauroczenie może spotkać się z czymś z jego strony.
Licealistka
Oddaj problem Bogu
W moim uczuciu nie ma euforii. Nie emocjonuję się, gdy wiem, że go spotkam. Ale brakuje mi go, gdy go nie widzę. Znamy się pół roku i od pół roku nie potrafię się z nim pożegnać po spotkaniu czy rozmowie na fb. Jestem dobrej myśli. Od drugiego spotkania mamy ustalone, że codziennie odmawiamy za siebie "Pod Twoją Obronę" - za naszą relację i za to żebyśmy znaleźli swoją miłość. Czy to my - nie wiadomo. Muszę póki co nauczyć się żyć z tą niepewnością. Co będzie dalej, czas pokaże
Studentka
Męcząca codzienność?
Codziennie jest to samo. Muszę wstać, zjeść śniadanie i do szkoły, gdzie wcale nie chce mi się iść. Dlaczego? Od razu chłopaki śmieją się, że ,, O idzie kujonka!" ,dokuczają mi, gdyż jestem prawie najmniejsza w klasie. A po szkole? Jeszcze gorzej. Przyjdę, ,,Zjedz obiad i ucz się, bo inaczej szlaban na komputer" lub ,, Jak zjesz, to do roboty". To bywa męczące, a moim dwóm siostrom wszystko przeszkadza. Nie mam ochoty już tak żyć... Nawet rodzinne obiady zmieniają się w kłótnię... Ale co mam robić? Mam z tym żyć?
Nastolatka
Męcząca presja
Wszyscy w klasie wywierają na mnie presję z powodu kolegi, który się we mnie zakochał. Klasa uważa, że pasujemy do siebie. Męczą mnie nieustannie, próbują różnymi podstępami doprowadzić do spotkania w cztery oczy . Ja nie chcę być z nim, a na pewno nie w gimnazjum. Najbliższa koleżanka pisze do niego, podpowiada mu, co ma robić by mnie zdobyć. Ja już nie radzę sobie z tym wszystkim, jak wracam do domu, to praktycznie codziennie płaczę. Prosiłam, tłumaczyłam, ale to nic nie daje. Nawet jedna z nauczycielek żartuje na ten temat.
15-latka
Kartkówki i sprawdziany
Moim problemem jest to, że w szkole ciągle są kartkówki i sprawdziany. Codziennie. Ja już nie mam siły, nie mogę się nawet pobawić z siostrą, ani nic więcej, nawet nie mam czasu wychodzić na dwór, ani czytać lektury. Ciągle tylko nauka i nauka. Chodzę także na dodatkowy angielski, na którym też co lekcję jest kartkówka lub sprawdzian. Najgorsze jest to, że ja jestem eksperymentalnym rocznikiem, więc mam sprawdziany z całego roku. Chciałabym kiedyś, jak przyjdę ze szkoły siąść na fotelu i nie myśleć o tym, że jutro jest kartkówka lub sprawdzian.
Piątoklasistka
Nieporozumienia
Mam teraz remont pokoju, rodzice chcą oszczędzić na mnie jak najwięcej, a ja chcę mieć pokój, do którego - bez wstydu - zapraszałabym przyjaciół. Chcę w pokoju kilka fajnych rzeczy, ale mama uznaje to za zachłanność. Ja tylko chcę mieć pokój, w którym z przyjemnością bym siedziała, ale mama tego nie rozumie. Mama jest choleryczką, a ja flegmatyczką. Mnie denerwuje jej aktywność i tendencja do kłótni, zaś ja denerwuję ją spokojem i powolnością w życiu codziennym. Dlatego właśnie lepiej dogaduje się z tatą. Cenię jego spokój, nie wystawianie słów na wiatr i racjonalne myślenie.
15-latka
Najpopularniejsze
- Załącznik #9220864
- Alicja w krainie cudów
- Plakat
- Majowy "Mały Gość" już w sprzedaży
- Bazylika św. Pawła za Murami w Rzymie
- 7 maja odbędzie się konklawe
- Papież Franciszek i "Mały Gość"
- Tu zaczęła się Polska
- Zamek w Łęczycy
- Ci, co są w niebie, są bardzo blisko. Bliżej niż wtedy, kiedy z nami żyli na ziemi.
