wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2067 | WYNIKÓW
Czas zrobi swoje
W klasie jest chłopak, w którym kocham się od zeszłego roku. W tym roku byliśmy nawet parą, ale on zerwał ze mną, bo za bardzo nie rozmawialiśmy ze sobą. Ja jednak ciągle coś do niego czuję i nie potrafię zakochać się w kimś innym, bo nie mogą sobie wyobrazić kogoś innego obok mnie, choć wiem, że u niego już nie mam szans. Chciałabym rozpocząć inne życie i znaleźć w sercu miejsce na kogoś innego. Zaczęłam więc z przyjaciółkami wymyślać jak najgorsze rzeczy w nim, ale to nie pomaga i to nie jest sprawiedliwe.
Nastolatka
Jedyne wyjście
Odkąd pamiętam, moi rodzice nie żyli ze sobą w zgodzie. Ja ciągle się bałam, że za chwilę będzie awantura. Wylądowałam w szpitalu, w którym poczułam się wreszcie bezpiecznie. MNie chciałam wracać do domu, w którym panowała przemoc fizyczna i psychiczna. Nabawiłam się nerwicy natręctw. Myślałam, że jeśli zrobię coś po kilka razy, to rodzice nie będą się kłócić. Mam wrażenie, że Bóg jest przeciwko mnie, że chciał mnie na to skazać w imię zasady, iż "rozwody są złe". Czy to był grzech, jeśli chodziło o moje i mamy dobro?
Pytałam księdza. Odpowiedział, że są takie sytuacje, gdy trzeba odejść, i że jeżeli ma się na względzie drugą osobę, wtedy jest to ofiara i nie grzech.
Skołowana
Polubić swoją szkołę
Żałuję wyboru mojego technikum. Kierunek kłóci się z moimi zainteresowaniami. Ilość materiału jest przytłaczająca i właściwie nie robię nic oprócz chodzenia do szkoły, nieudolnych prób nauki i spania. Nie znoszę zawodu, do którego ta szkoła ma mnie przygotować. Nienawidzę tego kierunku. Myślałam o tym, żeby przepisać się do liceum, ale musiałabym nadrabiać pół roku, poza tym mam ciężki charakter i myślę ze po prostu bym się nie zaaklimatyzowała. Lubię moją klasę. Cale życie marzyłam żeby robić coś związanego z muzyką, ale przez własną głupotę i strach nie poszłam nawet do szkoły muzycznej. Został mi wokal, ale jestem strasznie nieśmiała i nie lubię wystąpień publicznych.
17-latka
Uwaga na wypalenie
Od jakiegoś czasu czuję się dziwnie. Coś na zasadzie doła, ale o większej skali chyba. Jestem osobą energetyczną, optymistyczna. Często podkoęlorowuje rzeczywistość, oszukuje i innych i siebie. Że właściwie to wszystko jest super. Pracuje naprawdę ciężko, nieraz wręcz padam po całym dniu, ale za każdym razem łapie si na myśli, że to za mało. Powinnam pracować mocniej, dłużej, żeby coś osiągnąć. Chcę myśleć, że nic mnie nie złamie.
Gimnazjalistka
