wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1599 | WYNIKÓW
Wystarczą marzenia
Jakieś 2 lata temu poznałam pewnego chłopaka i od tamtej pory cały czas o nim myślę. Co prawda nie chodzę z nim już do klasy i nie widuje go, ale mam go w znajomych na Facebooku. Może za wcześnie na miłosne historie. Jednak chłopak ten bardzo mi się podoba. Nie mogę przestać wspominać tego jak wygląda oraz myśleć o tym co teraz robi. Jednocześnie strasznie się wstydzę do niego napisać, a tym bardziej z nim porozmawiać. Czy mam podejmować jakieś kroki, czy o wszystkim zapomnieć?
14-latka
Różnice zdań
Cały czas się nie zgadzam z rodzicami. Mam inne zdanie. Inaczej myślę. Może to kwestia dorastania, ale ja chcę żyć tak, jak było kiedyś. Wtedy byłam ich ulubionym dzieckiem. Teraz nadal mnie bardzo mocno kochają, ale ciągle się sprzeczamy. Jesteśmy bardzo religijną rodziną. Na spotkaniach wspólnoty myślę, że nakładamy jakieś maski, udajemy zgraną rodzinkę. Jednak między nami coś pękło. Co mam robić, żeby naprawić tę relację?
13-latka
Wszystko na mnie
Wszystko, co komuś się nie uda, jest na mnie. Ktoś w mojej rodzinie nie dokręci czegoś, czy coś się stanie, to niby moją wina. Gdy wróciłam z kolonii, to mój brat twierdzi, że żałuje, że przyjechałam. Słyszę czasami jak brat i mama rozmawiają o tym, że jestem zła i niedobra. Mam ochotę czasami uciec i nie słuchać tego. Wiele razy mówiłam moim rodzicom, że się źle z tym czuję, ale oni się ze mnie śmiali. Gdy się źle czuję, to muszę iść do szkoły, bo uważają że kłamię. Nie wiem, co ja takiego mam, że jestem gorsza.
13-latka
Inne spojrzenie
Grzechy ciężkie w spowiedzi trzeba wyznać z przybliżona częstotliwością, a czy w wypadku gdy nie wiadomo, czy jest to grzech ciężki, to czy również trzeba wyznawać je z określoną częstotliwością? Czy jeśli nie wyznało się na spowiedzi wszystkich grzechów lekkich, można potem powiedzieć "więcej grzechów nie pamiętam"? Wiem że to może trochę "dziwne" pytanie, ale od jakiegoś czasu trochę się tym zadręczam.
Nastolatek
Trudna sprawa
Od małego byłam niezwykle radosna, otwarta, odważna. Uwielbiałam towarzystwo. W szóstej klasie zamknęłam się, miałam jedną przyjaciółkę, której wszystko poświęciłam i rozmawiałam tylko z nią. W pierwszej gimnazjum miałam znajomych, z którymi tylko pisałam. W drugiej klasie mój sztuczny kontakt z innymi się pourywał, zostało tylko parę przyjaciółek. Już nie potrafię zagadywać do kogokolwiek, boję się zapytać o drogę na ulicy, kasjerki o cokolwiek, kolegów i koleżanek o lekcje. Cały czas zastanawiam, co ta osoba pomyśli, jak się popatrzy. Czasem czuję, że wszyscy mnie nienawidzą, że im przeszkadzam i ich denerwuję.
16-latka
Najpopularniejsze
- Weź krzyż i idź za Panem Jezusem
- Czuwa nad waszym bezpieczeństwem w górach
- Dziś święto św. Jakuba Apostoła
- Znajduję Boga kiedy tylko chcę Go znaleźć
- W Rzymie trwa Jubileusz Młodych
- Pielgrzym i wariat
- "Obejmując z woli Narodu urząd Prezydenta"
- Numer 112 ratuje innym życie
- Papież Leon zatwierdził pierwszy cud
- Kto w nim umrze nie dozna ognia piekielnego.
