wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1157 | WYNIKÓW
Spojrzenie w przeszłość i przyszłość
Jestem prawie pełnoletnim nieśmiałym i cichym chłopakiem, który doświadczył już zbyt dużo różnych upokorzeń, zbyt długo i przez zbyt wiele osób był odrzucany. Nierzadko modliłem się o miłość, żebym miał
dziewczynę i marzyłem o tym, żeby mój związek miał w sobie coś wyjątkowego. Zauważyłem, że każdą dziewczynę poznałem w kościele (rekolekcje, festyn, spotkania itp.) dlatego zawsze ufałem, że jeśli poznam tą Jedyną to tylko tam. Minęło te 6 lat podstawówki- w odrzuceniu od większości osób, ale z przyjacielem.
Licealista
Nielogiczne zachowanie
On jest dwa lata starszy, mądry, towarzyski, zagadał kiedyś do mnie, zatrzymywał się, rozmawiał. Spotykaliśmy się na zajęciach dodatkowych, aż zaczęło mi go brakować w weekendy. Spodobał mi się z charakteru i wyglądu, a gdy się zakochałam, to zaczęłam go unikać, wychodzić, gdy on wchodził, wręcz uciekać. Powiedział koleżankom, że wie o tym, co się ze mną dzieje, że musi ze mną pogadać. Cały czas o nim myślę i marzę o wspólnej przyszłości, modlę się za niego. Jeśli nie miłość, to niech nas połączy przyjaźń.
16-latka
Z boku na własne życzenie..
Jestem niby lubiana, akceptowana, ale czuję, że żyję trochę obok klasy. Sporo w tym pewnie i mojej winy. Ale męczą i nużą mnie problemy koleżanek, ich fascynacje. Chciałabym poważnie podyskutować na ogólne tematy, ale nie ma z kim. Mam fantastyczną rodzinę, w której dużo żartujemy, kpimy. Każdy z nas ma swoje zainteresowania itd. Mam wrażenie, że jestem inna od rówieśniczek, więc czasami jest mi z tym źle, a czasami dobrze.
15-latka
Zakochana przyjaciółka
Przyjaciółka ma pewne problemy miłosne. Zakochuje się non stop w nowym chłopaku. Za każdym razem mówi, że to ten jedyny. Ale mówi też, że ta miłość nie ma sensu i że on pewnie kocha inną. Ja pomału tracę cierpliwość, bo za każdym razem zwraca się do mnie. Cieszę się ze mi ufa. Ale ta sytuacja się powtarza. Ona tylko gdyba i nic nie robi, by chłopaka poznać, przekonać do siebie. Co z tym zrobić?
Rozważna Szóstoklasistka
Błędne myślienie
Czy nie uważa Pani, że czasem trzeba odpuścić walkę z grzechem, żeby z nim skończyć? Zauważyłem, że paradoksalnie im więcej człowiek się stara i broni, tym więcej grzeszy. Czy nie warto lepiej czasem odpuścić tzn. zgrzeszyć, nie myśleć o tym jako o czymś zakazanym ? Moim zdaniem, jeśli na grzech nie patrzy sie jak na grzech, to łatwiej jest nam go przezwyciężyć i nie ma pokusy. Jak pani myśli?
Licealista
Najpopularniejsze
- Jezus panem młodym
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Frassati: życie bez wiary to nie życie
- Co czwarty bocian świata gniazduje w Polsce
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Za rok zaćmienie
- Pierwsza rzeźba Carla Acutisa
- Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej
- Węgry świętują
- Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu
