wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 335 | WYNIKÓW
Konflikt pokoleń
Zawsze byłam ukochaną córeczką tatusia. O wszystkim wiedział, mieliśmy swoje sprawy. Ale lata minęły i coraz więcej jest spraw, które wolę omawiać tylko z koleżankami. Poza tym jakoś nie mam już ochoty na spędzanie czasu tylko z rodzicami. Z tego powodu ciągle dochodzi do kłótni, tato jest oburzony, twierdzi, że stałam się kłótliwa, niewdzięczna itd. Itd. Obiecuję sobie, że będzie jak dawniej, ale gdy tato odzywa się do mnie jak do naiwnej małej dziewczynki, gdy nie traktuje mnie poważnie, gdy o wszystkim tylko on decyduje- to we mnie wrze i się zaczyna. Z mamą dogaduję się teraz świetnie.
Nastolatka
Krok w przód, krok w tył
Byłem niesamowicie zakochany. No właśnie, sam nie wiem czy byłem czy jestem. Ona nie chciała się pakować w żaden związek , ale mi zależało. Kolegowaliśmy się , czasem sobie pomagaliśmy, wspieraliśmy się . Było tak do czasu, aż jedna z jej przyjaciółek nas nie pokłóciła. Trochę się nie odzywaliśmy, a widzieliśmy się codziennie, bo chodzimy do jednej klasy. Potem była kłótnia, zgoda, a teraz, gdy jużjesteśmy pogodzeni, jakoś tak nawet nie chce mi się z nią gadać , a ona za to bardzo się stara, żeby było wszystko fajnie. Nie chciałbym zrywać z nią kontaktu zupełnie, bo czuję, że trochę by mi jej brakowało . Sam już nie wiem, co czuję i co mam robić.
Gimnazjalista
Zakochana przyjaciółka
Odkąd moja najlepsza przyjaciółka znalazła chłopaka, straciłyśmy praktycznie kontakt. Teraz tylko ciągle się kłócimy. Pewnego dnia powiedziałam jej, że czuję się odrzucona i teraz nie potrafimy normalnie rozmawiać. Kłócimy się, zaraz się przepraszamy i następnego dnia to samo. Czasami nie odzywamy się do siebie kilka dni. Ja już nie wiem, co robić. Bardzo ją lubię i nie chce jej stracić, ale codziennie płaczę albo dlatego, że przez nią tęsknię, albo dlatego, że znowu się kłócimy.
Zawieziona przyjaciółka
Męki dorastania
Od paru miesięcy moje zachowanie się pogorszyło. Z mamą coraz gorzej się dogaduję, tzn. są chwile kiedy wszystko jest w porządku, ale coraz częściej się kłócimy. Dawniej też nie było idealnie, ale teraz mam wrażenie, że coraz bardziej ją odtrącam, choć tego nie chcę. Po prostu mówię rzeczy, których nigdy bym nie powiedziała. Wiem, że pewnie mam grzech, ale nie potrafię powiedzieć inaczej, bo bym skłamała. Coraz częściej "mam dołek". Wtedy idę do kościoła, bardzo mi to pomaga, tylko to trzyma mnie przy życiu. To wszystko bez sensu.
Nastolatka
