wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 15958 | WYNIKÓW
Złe myśli
Często myślę o złych rzeczach, gadam z kolegami o tematach, które nie powinny nas interesować, lub oglądam filmiki nie przeznaczone dla mnie. Proszę Boga o pomoc i wierzę, że ją otrzymam, ale nasuwa mi się pytanie "kiedy ?". Nie wiem już, co robić, nie wiem, jak uchronić się przed tymi myślami. Czasami wyparowują z mojej głowy i dziękuję Bogu, że jestem od nich wolny, ale one wracają szybciej niż się spodziewam, a wraz z nimi dziwne zachowania, żarty, tematy "debat" z kolegami . Czy ja po prostu jestem zły ? A może demon się na mnie uwziął ? Ile jeszcze mam czekać ?
Zmartwiony
O dojrzałości
Mama była przeciwna moim kontaktom z kolegą zamieszkałym w nieco odległej miejscowości. Mimo tego pisaliśmy, a nawet spotkaliśmy się. Jednak sumienie mi bardzo ciążyło. Chociaż bałam się reakcji mamy, to przyznałam się do spotkań. O dziwo mama przyjęła to spokojnie. Dlatego dzisiaj poprosiłam, by mama zawiozła mnie do niego. Oj, ale był wybuch i awantura, że pakuję się w dziecko. Nie rozumiem mamy.
16-latka
Delikatnie odmówić
Podobam się koledze. Lubię go, jest fajny, ale to jednak tylko kolega. Boję się, że spyta się mnie o chodzenie, a ja nie będę wiedziała jak mu powiedzieć że on mi się nie podoba. Nie chce proponować przyjaźni, bo wtedy on utknie w friendzonie. Nie mam pojęcia co zrobić. Z góry dziękuję za rade. Gimnazjalistka
Sprawdź iskrę
Znam go od przedszkola. Kiedyś był we mnie zakochany. W gimnazjum trafiliśmy do jednej klasy i mieliśmy dobre relacje. W trzeciej klasie gimnazjum zbliżyliśmy się do siebie - jak przyjaciele. Możemy przegadać długie godziny pisząc do siebie, dokuczamy sobie, śmiejemy się. Tylko cała klasa sądzi, że jesteśmy parą.Chyba zaczynam coś do niego czuć. Nie wiem, gdzie jest ta granica miedzy przyjaźnią a zakochaniem.
Już licealistka
Perła
Ostatnio koleżanka z ławki rzadko się do mnie nie odzywa. Gdy dzieliłam się radością z dobrej oceny, zgasiła mnie, bym się nie chwaliła. Dzisiaj przeniosła się do ławki innej koleżanki. Poczułam się potraktowana jak śmieć, niepotrzebna. A ona jakby nigdy nic sobie rozmawiała z tamtą, bo to jej ulubiona koleżanka. Jest mi bardzo smutno, ale powoli o tym zapominam. Co zrobić?
12-latka
