wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2320 | WYNIKÓW
Żywe jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny Hbr 4,12
Pewien człowiek zwrócił się do pierwszego syna: „Dziecko, idź dzisiaj i pracuj w winnicy”. Ten odpowiedział: „Idę, Panie”, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: „Nie chcę”. Później jednak opamiętał się i poszedł. Któryż z tych dwóch spełnił wolę ojca? (Mt 21, 28-30)
Smoczy konkurs
W dolinie srebrnych smoków panuje kojący spokój. Do czasu… Pewnego dnia Szczurzyca przynosi straszne wieści: „Ludzie nadchooodzą!”. Nieustraszony młody smok Lung postanawia wyruszyć w poszukiwaniu legendarnego Skraju Nieba – miejsca, gdzie te piękne stworzenia mogą żyć w pokoju. Dołączają do niego oddana przyjaciółka Siarczynka i samotny chłopiec o imieniu Ben.
Dziękujemy, Królu Arturze
Środa, 28 kwietnia 2004 r. – Artur Boruc pierwszy raz zakłada bluzę bramkarską z orzełkiem na piersi. Polska remisuje z Irlandią 0:0. Piątek, 10 listopada 2017 r. – Artur Boruc żegna się z reprezentacją. Polska remisuje z Urugwajem 0:0. „Król Artur” nie wpuścił piłki do polskiej bramki w aż 24 meczach. Kibice szczególnie pamiętają jego wyczyny podczas meczu z Niemcami na mundialu w 2006 r. Na 91 minut dosłownie zamurował bramkę. A Klose i Podolski grający w drużynie niemieckiej łapali się bezradnie za głowy. Boruc wpuścił gola dopiero w doliczonym czasie gry. Podobnie było dwa lata później podczas Euro. Tym razem murowanie bramki w walce z Austrią trwało 92 minuty. Mecze z Irlandią i Urugwajem dzieli 13 lat i 196 dni. W tym czasie Artur Boruc rozegrał 65 meczów w kadrze, najwięcej wśród bramkarzy w całej historii polskiego futbolu. To wystarczający powód, aby w 44. minucie przerwać mecz, utworzyć szpaler z zawodników i pożegnać 37-letniego kapitana z honorami. Kibice na Stadionie Narodowym również dorz...
To nie są dobre kawały
Zrobiłam koleżance taki kawał. Napisałam jej, że jestem taką dziewczyną i zaczęłyśmy rozmawiać. Później wszytko jej opowiedziałam. O tym, że jestem jej koleżanką z klasy. Nie złościła się. Jestem osobą dość nieśmiałą w klasie. I w ten sposób chciałam się z nią zaprzyjaźnić, bo trudno mi było w szkole pójść do niej i zagadać. I teraz mam koleżankę! No nie tylko jedną. Jeszcze więcej. Ale tych kawałów nie przestaję robić. Zrobiłam jeszcze dwóm i muszę się im do wszystkiego przyznać. Będą pewnie złe. Ale ja po prostu chcę, żeby ze mną też rozmawiały i żeby mnie lubiły. Czy takie kawały można robić? Proszę o pomoc.
Zagubiona
Najpopularniejsze
- Pielgrzym i wariat
- Bądź uważny na to, co małe
- W Rzymie trwa Jubileusz Młodych
- O przyjaźni z Jezusem
- Adam Bocheński i jego prace
- Ala tańczy cały czas
- Na upały najlepsze jest... mleko!
- 100 lat temu zmarł Pier Giorgio Frassati
- Młody artysta stworzył portrety wszystkich papieży
- 9-latek uratował tonącego chłopca
