wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 587 | WYNIKÓW
Krzyk to bezradność, lęk i słabość
Mam 11 lat i trzech młodszych braci. Często się z nimi kłócę. Głównie chodzi o to, że proszę ich i proszę, a oni nie reagują. Wtedy krzyczę. Wtedy wzywa mnie mama i mówi, że jest na mnie zła i że powinnam mówić do nich cicho. A ja mówię do nich na początku cicho, tylko mama tego nie słyszy.
11-latka
Brakuje uskrzydlenia
Jest pewien chłopak. Kocham go, nie jest to na pewno żadne szczeniackie zauroczenie. On niby coś tam wie. Kiedy jestem sama w domu, płaczę bez przerwy. Bez niego czuję jedną wielką pustkę. Myślę o nim w każdym momencie. Czasem przyłapuję go na patrzeniu na mnie, a wtedy on ucieka spojrzeniem i odwrotnie. Rzadko utrzymujemy kontakt wzrokowy. Kiedyś byliśmy na płaszczyźnie koleżeńskiej, ale teraz nie mówi nawet cześć. Widuję go głównie w kościele. Jeśli mogłabym o tym uczuciu zapomnieć, zrobiłabym to bo dla niego, dla nas obojga tak byłoby lepiej. Ale nie potrafię, nie mam siły.
13-latka
Nie Twoja wina
Mama chyba ma depresję, a ja i młodsza siostra nie wiemy, co na to poradzić. Gdy mama zaczyna krzyczeć, odpowiadam jej tym samym i jest tylko gorzej. Jej nastrój udziela się także mi, a wtedy mam ochotę tylko płakać. Mam wrażenie, że wszystko jest moją winą. Mamie musi być ciężko po rozwodzie, nie wiedzie jej się wspaniale, do tego jeszcze ostatnio zawaliłam oceny i to chyba ją dobiło.
Gimnazjalistka
Wrażliwi są potrzebni
Moi bracia wyjeżdżają do pracy za granicę. Co prawda przyjeżdżają do domu co 2-3 miesiące. Ale kiedy odjeżdżają, jest mi smutno. Pracę mają dobrą, nie brakuje im tam znajomych, są zadowoleni. Ale często jak odjeżdżają, to ja płaczę. Dlaczego tak się dzieje i nie potrafię się do tej sytuacji przyzwyczaić?
Smutna
Przed studniówką
Zbliża się studniówka i marzyłam, żeby iść z pewnym kolegą. Na klasowej liście zadeklarowałam, że pójdę sama. Znajomi próbowali uszczęśliwić mnie na siłę, ale byłam uparta. On też mnie wypytywał, zarzucił, że mam za duże wymagania, potem kręcił, że nie ma z kim iść. Ale ja wyznaję tradycyjne sposoby zachowań i uważam, że to chłopak ma zapraszać. Udało się, bo wreszcie ten wymarzony mnie zaprosił. Wróciłam do domu cała w skowronkach. Nauczyłam się mówić: „Panie Boże Ty wiesz, że ja bym chciała iść z nim, że mam swoje wymagania, że chcę takiego prawdziwego dżentelmena itp. ale nie moja lecz Twoja wola”.
Maturzystka
Męcząca zazdrość
O mojego chłopaka jestem strasznie zazdrosna. Chociaż nie daje mi powodów, bo przyjeżdża do mnie i w ogóle, ale jestem zazdrosna nawet jak z kolegami gdzieś wyjdzie. Wiem, że podobają mu sie ładne dziewczyny i chociaż mówi mi, że tylko ja mu się podobam, ale jakoś nie mam zaufania. Ciągle się boję, że może on pisze z innymi. Co mam z tym zrobić?
18-latka
Najpopularniejsze
- Dziś święto św. Jakuba Apostoła
- U św. Jakuba
- Adam Bocheński i jego prace
- Ala tańczy cały czas
- Na upały najlepsze jest... mleko!
- 100 lat temu zmarł Pier Giorgio Frassati
- Młody artysta stworzył portrety wszystkich papieży
- 9-latek uratował tonącego chłopca
- Czuwa nad waszym bezpieczeństwem w górach
- Papież Franciszek w oczach dzieci
