wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 129 | WYNIKÓW
Dobra Nowina o roczarowaniu
Chcę napisać trochę o lęku towarzyszącym relacji dwojga ludzi, którzy poznają się, spotykają, po prostu „mają się ku sobie”. Chodzi mi o tutaj o pewną nierozerwalnie związaną z tym zjawiskiem obawę. Zawierają się w niej uczucia niepewności, strachu, poczucie nieodwzajemnienia. Wątpliwości dotyczą pytań: Czy to wszystko ma sens? Czy to ten, ta? Czy nie angażuję się na próżno? Natomiast lęk odnosi się do potencjalnego zranienia i rozczarowania. Co do braku wzajemności, mam tu na myśli sytuację, kiedy jedna ze stron wykazuje więcej aktywności od drugiej, bardziej jej „zależy” , czyli tą wzajemność określiłbym jako odczuwanie na podobnym poziomie.Tak więc, znajdujemy się w samym środku owej rozwijającej się i dynamicznej relacji między dwojgiem zainteresowanych sobą ludzi. Wszystko pięknie, wszystko wspaniale, ale jest jedno małe „coś”, które mąci błogi spokój..
Też tak chcę!
Ostatnio zainspirowałem się popularnym fragmentem 2Tm2.3 czyli "Bierz udział w trudach i przeciwnościach jako dobry żołnierz Chrystusa Jezusa" I to mi się tak spodobało! Uświadomiłem sobie, że ja też chcę być takim "żołnierzem" Chrystusa, głosić Dobrą Nowinę w wielu miejscach. Wiem,że w moim wieku jest to trochę dziecinne, ale proszę, żeby Pani się wypowiedziała na ten temat i poleciła, co mam robić.
14-latek
