wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 79 | WYNIKÓW
Czy moja mama pójdzie do nieba?
Moja mama rozeszła się z Tatą, gdy byłam malutka. Teraz jest z innym mężczyzną, ale nie są małżeństwem. I mają razem moją siostrę. Mama robi dla nas wszystko... Ale tata… Tego, z którym mieszkamy, chyba nie obchodzę. Nie przytuli, nie powie nic miłego. Mojej siostrze – owszem. Zapytałam księdza na katechezie, czy rozwód to grzech. Powiedział, że grzech ciężki. Czy moja mama nie pójdzie do nieba?! Ona jest taka kochana… wierząca i dobra. Zuza
Decyzja o szczęściu
Martwię się o przyjaciółkę. Miała szczęśliwe dzieciństwo, ale teraz dzieje się wiele zła. Jej rodzice są po burzliwym rozwodzie. Mieszkała z mamą, teraz z ojcem, ale on zachowuje się strasznie, ciągle szantażuje, straszy, chyba prowadzi swoją grę wobec byłej żony. Przyjaciółka chodzi do specjalisty, ma też nas- przyjaciół i chłopaka, lecz jest nieszczęśliwa. Jak jej pomóc?
Przyjaciółka
Jedyne wyjście
Odkąd pamiętam, moi rodzice nie żyli ze sobą w zgodzie. Ja ciągle się bałam, że za chwilę będzie awantura. Wylądowałam w szpitalu, w którym poczułam się wreszcie bezpiecznie. MNie chciałam wracać do domu, w którym panowała przemoc fizyczna i psychiczna. Nabawiłam się nerwicy natręctw. Myślałam, że jeśli zrobię coś po kilka razy, to rodzice nie będą się kłócić. Mam wrażenie, że Bóg jest przeciwko mnie, że chciał mnie na to skazać w imię zasady, iż "rozwody są złe". Czy to był grzech, jeśli chodziło o moje i mamy dobro?
Pytałam księdza. Odpowiedział, że są takie sytuacje, gdy trzeba odejść, i że jeżeli ma się na względzie drugą osobę, wtedy jest to ofiara i nie grzech.
Skołowana
Tydzień na opamiętanie
Podejrzewam, że przyjaciółka ma depresję. Powodem są pewnie wielkie problemy rodzinne, w tym rozwód rodziców, do tego problemy z odżywianiem, samoakceptacją, cięcie i ostrzeżenia do nas, przyjaciółek, że może zrobić coś najgorszego. Wtedy zagroziłyśmy, że poinformujemy jej mamę. Nie chce iść do psychologa, chociaż inna dziewczyna z klasy była za naszą namową bardzo jej to pomogło. .
Gimnazjalistka
Obrażalska
Jedna z moich przyjaciółek coraz bardziej mnie męczy. Mam ostatnio wiele problemów rodzinnych, a ona się często obraża, oczekuje przeprosin, wymusza na mnie poczucie winy, chociaż nic złego nie zrobiłam. Przy natłoku spraw związanych z rozwodem rodziców, stresem przeżywanym przez mamę, zachowaniem taty, już tracę cierpliwość do tej przyjaciółki. Dla świętego spokoju ulegam jej, przepraszam, ale coraz bardziej mnie męczy jej nieustanna manipulacja i humorki.
Zmęczona
Nie Twoja wina
Mama chyba ma depresję, a ja i młodsza siostra nie wiemy, co na to poradzić. Gdy mama zaczyna krzyczeć, odpowiadam jej tym samym i jest tylko gorzej. Jej nastrój udziela się także mi, a wtedy mam ochotę tylko płakać. Mam wrażenie, że wszystko jest moją winą. Mamie musi być ciężko po rozwodzie, nie wiedzie jej się wspaniale, do tego jeszcze ostatnio zawaliłam oceny i to chyba ją dobiło.
Gimnazjalistka
Wszystkiego się odechciewa
Odechciewa mi się wszystkiego, jestem bowiem zdołowana moją straszną klasą. Trafiłam fatalnie, ale nie zmieniłam szkoły, bo jest dobra, ma dobrych nauczycieli. Ale w tym roku mam wrażenie, że przez układy w klasie tracę najpiękniejsze lata mojego życia! Co z tego, że mam kochającą się liczną rodzinę, przyjaciół spoza klasy, jeśli codziennie przez tyle godzin przebywam w takim okropnym środowisku zazdrości, zawiści, plotkarstwa, intryg itd.
Gimnazjalistka, kl. III
