wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 377 | WYNIKÓW
Nie pośredniczę
W ostatnim czerwcowym numerze MGN opublikowała pani pytanie pewnego 16- latka który pytał się, czy są jeszcze jakieś normalne dziewczyny. Ja z mojej strony pytam o to samo tylko w stosunku do chłopaków. Chciałabym poznać jakiegoś wartościowego i mądrego, a taki właśnie mi się wydaje autor listu. Jeśli byłaby taka możliwość, prosiłabym o e-mail do niego, ponieważ chciałabym go poznać.
14- latka
Warto czekać
Przeczytałam list Gimnazjalistki, w którym zwierza się z poczucia osamotnienia. Uśmiechnęłam się, bo wiele w tym liście moich odczuć sprzed paru miesięcy, lat. Doskonale pamiętam, jak reagowałam widząc tworzące się wokół mnie pary. Choć rozsądek podpowiadał, że na to jest jeszcze pora, nie trzeba się spieszyć, to jednak na dnie serca czułam pewne ukłucie smutku. Z dzisiejszej perspektywy widzę, iż dobrze się stało, że nie zaczęłam za wcześnie relacji z chłopakami
Zazdrosna przyjaciółka
Zostaliśmy niespodziewanie parą. Fantastycznie się dogadujemy. W szkole się nie afiszujemy, żadnych czułości, a w klasie relacje koleżeńskie. Chociaż chętnie robimy coś wspólnie, gdy mamy pracę w zespołach. Niestety, przyjaciółka dziewczyny jest strasznie zazdrosna o nasze kontakty. Cały czas mnie krytykuje, że za dużo jesteśmy razem, że odbieram jej przyjaciółkę i czuję się, że ona wnet postawi warunek- albo on, albo ja. My ją lubimy, cały czas ustępujemy, ale to już staje się niesmaczne i mam ochotę coś powiedzieć. Wiem, że to tylko sytuację pogorszy.
15-latek
Jasne postawienie sprawy
Poznałam chłopaka i zaczęliśmy ze sobą pisać. Jesteśmy sobą zachwyceni. Oboje wierzący, on twierdzi, że to Bóg poznał nas ze sobą. Wydawałoby się- idealna para. Wychwala mnie, piszemy ze sobą godzinami. Przestałam się spotykać ze znajomymi, siedzę w domu i piszemy. Ale chociaż gadamy o wszystkim, chociaż się spotkaliśmy kilka razy, to żadne wyznanie z jego strony nie padło i już prawie wcale się nie spotykamy. Trochę mnie to niepokoi. Bo on nie chce, bym gdzieś wychodziła, bym się spotykała z koleżankami. Prawi mi komplementy, ale z drugiej strony na pytania często nie odpowiada. Mam chwile, że chcę to urwać
16-latka
Czy to słuszne zasady?
Zauważyłam w szkole ciekawego chłopaka. Przyglądał się mi, ja jemu też. Usłyszałam sporo dobrych opinii, widuję go w kościele. Zaczął do mnie pisać, odpowiadałam grzecznie, ale sucho, bo nie uznaję takich znajomości. Teraz kilka razy proponował spotkania. Odmawiałam, bo mam zasady. Ale pojawiły się wątpliwości, czy to aby słuszne?
16-latka
Internetowa przyjaźń
Poznałam go dzięki internetowej grze, którą oboje lubimy. Cecha, która stanowczo mnie w nim urzekła to mądrość. Tak, jak ja uczy się najlepiej w klasie. Różni się od moich kolegów, którzy nie potrafią być chociaż przez chwilę normalni i zaśmiecają atmosferę swoimi drętwymi żartami. Zapewne powie pani, że powinnam stawiać na pierwszym miejscu świat rzeczywisty, nie Internet. W "realu" nie brakuje mi przyjaciół. Mimo wszystko chciałabym się z nim kiedyś spotkać, on ze mną też. Rozum jest przeciw, serce mówi, że możemy być przyjaciółmi, a ja nie mogę się w tym odnaleźć. Czy nasze spotkanie mogłoby kiedykolwiek mieć miejsce? Może za rok lub dwa?
Nastolatka
