wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 3040 | WYNIKÓW
Czy ja z tego wyrosnę?
Cokolwiek bym robiła, z kimkolwiek się spotykała, już nic nie daje mi takiej radości, jak kiedyś. Cały czas czuję, że do szczęścia po prostu czegoś mi brakuje. Mam pełną, kochającą się rodzinę, jestem zdrowa, oceny też niczego sobie. Wiem, powinnam doceniać, powinnam się cieszyć. Bo wszystko właściwie w porządku. Wszystko prócz stanu psychicznego. Znajomi palą zioło, a smutki zapijają tanim winem. A ja nie potrafię, jakoś po prostu wolę cierpieć, niż się czymś odurzać i udawać, że wszystko OK. Są chwile, w których czuję się szczęśliwa. Ale jedna taka chwila na
kilkadziesiąt złych chwil, to jak kropla na oceanie. Chciałabym wierzyć, że to wina hormonów, że ja z tego wyrosnę. Ale czy na pewno? Niech mi Pani pomoże.
15-latka
Rozdwojony przyjaciel
Pewien chłopak bardzo mi się podoba z wyglądu i z charakteru, zachowania, spędzamy ze sobą sporo czasu, dużo rozmawiamy w szkole oraz na komunikatorach. Jesteśmy już przyjaciółmi. To bardzo wartościowy chłopak, ale – niestety- ma dziewczynę. Twierdzi, że nie chce z nią być, nie rozmawiają, nie spotykają się, ale on nie zrywa, bo nie chce jej ranić. Nie potrafię z nim o tym rozmawiać.
Gimnazjalistka
Najpopularniejsze
- Załącznik #9435647
- Mamy do Mamy
- Już jest październikowy "Mały Gość"
- Święty mistyk, spowiednik i stygmatyk
- Dołącz do dzieci z całego świata
- Milion dzieci modli się na różańcu
- Andrzej Pluta. Ojciec czy syn?
- Tajny tunel otwarty
- Mama zawsze przychodzi. Trzeba tylko wołać wytrwale.
- Papież Leon wzywa do modlitwy różańcowej
