wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2410 | WYNIKÓW
Gdy emocje górują
Ostatnio dowiedziałam się że jeden chłopak z klasy się we mnie kocha. Jest nawet fajny i chciałabym czasem z nim pogadać aczkolwiek nie odwzajemniam jego uczuć. Uważam, że 5 klasa to za wcześnie na chodzenie itp. Niestety, gdy tylko zaczynam z nim gadać, to koleżanki mówią: ty go jednak lubisz?! A najgorszy jest jeden chłopak, który gdy tylko coś powiem do tego chłopaka, to patrzy na mnie strasznie kpiąco. Nie wiem co mam zrobić, aby nie docinał mi na każdym kroku. Proszę o pomoc.
Zagubiona
Po powrocie z kolonii
„Najgorsze były wieczory, gdy już gaszono światło, a ja nie mogłam zasnąć i byłam jedną wielką tęsknotą. Płakałam w poduszkę dopóki nie zauważyłam, że koleżanki robią dokładnie to samo. Zaczęłam się śmiać, bo w każdego łóżka dobiegało wycieranie nosa. Po chwili śmiałyśmy się wszystkie i odtąd nasze wieczory były fantastyczne. Taka Marysia potrafiła kapitalnie opowiadać o swoim młodszym rodzeństwie, Kinga streszczała przeczytane książki, a Patrycja opowiadała o swoich zwierzętach. Byłyśmy rano niewyspane, ale wreszcie radosne, wyluzowane, oczekujące wieczorów.”
Przełamać nieśmiałość
Bardzo mi się podoba chłopak z klasy. Jest miły i inteligentny. Mamy wiele wspólnych zainteresowań, ale kompletnie nie wiem, jak do niego zagadać. Cały czas spędza z kolegą, są praktycznie nierozłączni. Nie dziwię się, bo ten kolega też jest fajny. Do tego, kiedy tylko mam okazję podejść i pogadać, od razu robię się cała czerwona, mimo, że nawet nie podeszłam. Moje koleżanki z klasy nie mają tego problemu. Nie wiem, co mam robić.
Gimnazjalistka
Refleksje licealistki
Ostatnio w szkole pomiędzy mną a moją koleżanką nawiązała się dyskusja o związkach, partnerstwie, zasadach postępowania, moralności chrześcijańskiej z tym związanej etc. i... po tej rozmowie poczułam się przegrana. Nawet zaczęłam się zastanawiać, czy przez kierowanie się w "tych sprawach" chrześcijańskimi zasadami, nie skażę siebie na samotność. Oczywiście uważam, że postępuję słusznie obiecując sobie, że jeśli seks - to tylko z moim ukochanym mężczyzną i po ślubie kościelnym. Marzę o chłopaku/mężczyźnie, który to uszanuje i zaakceptuje, i sam będzie widział w tym korzyść i wypływające ze wstrzemięźliwości przedmałżeńskiej dobro dla nas obojga.. Jednak codziennie obserwuję rzeczywistość i martwi mnie to, że podchodząc tak ortodoksyjnie do sprawy, nie znajdę swojej drugiej, lepszej połówki. Sama nie zamierzam zmieniać swojej postawy, głęboko wierzę w sens tego wszystkiego.
Zbyt wiele żądasz
Pierwsza klasa gimnazjum - zakochałem się. Zostaliśmy przyjaciółmi. Po wakacjach podszedłem do tej sprawy z dystansem. Zmądrzałem i zacząłem być opanowany, spokojny, ale z poczuciem humoru. Skutek był taki że oddaliliśmy się od siebie. Wszystko skończyło się tak, że już całkiem straciłem nadzieję na bycie razem. I nie chodzi mi o "zabawę w chodzenie", tylko o zwykłą miłość, bez żadnych umów, wymagań, chodzenia
14 latek.
Najpopularniejsze
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Pierwsza rzeźba Carla Acutisa
- Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej
- Superbohater i postrach
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
- Znajduję Boga kiedy tylko chcę Go znaleźć
- W Rzymie trwa Jubileusz Młodych
- "Obejmując z woli Narodu urząd Prezydenta"
- Szybsze jest zdrowsze
- Niespodzianka papieża Leona na spotkaniu z młodymi
