wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 10872 | WYNIKÓW
Chodzenie można przerwać
Chodziłem przez dłuższy czas z dziewczyną, chociaż już dawno czułem, że to pomyłka. Nieustanne kłótnie, pretensje, mało dobrych chwil, brak tematów rozmów. Teraz poznałem w parafii inną dziewczynę. Spokojną, delikatną i wrażliwą. Od razu ciekawe rozmowy, wspólne zainteresowania. Chciałem zerwać z dziewczyną, a ona się nie zgadza, wyzywa w mailach tamtą, tamta zaczęła mnie unikać. Już sam nie wiem, co robić. Bo przecież żal wspólnie spędzonego czasu.
Piękny był tylko początek
Poznałam miłego chłopaka. Był inny niż większość chłopców. Wyznał mi miłość i od tej pory jesteśmy razem. Jednak od jakiegoś czasu nasz związek trwa w martwym punkcie. Niby dalej daje mi kwiaty i tym podobne, ale od tygodnia cały czas przebywa z inną. Śmieje się z nią, pisze, żartuje. Ja natomiast czuję, że go tracę. Chce mi się płakać. Nie wiem, co robić!
Piątoklasistka
Marzenia
Od pewnego czasu jestem zakochana w starszym ode mnie chłopaku. Jesteśmy przyjaciółmi. Czy może to być zwykłe zauroczenie, o którym miałabym zapomnieć? Jak pokazać mu, że mi na nim zależy? Że chciałabym, żeby nasza znajomość się rozwinęła? Co zrobić, żeby nie palnąć żadnego głupstwa i swoim uczuciem nie zepsuć naszej relacji? Niedługo wybieramy się ze znajomymi, większą grupą, na krótką wycieczkę. Czy wykorzystać ten czas, na rozmowę o tym wszystkim, na działanie?
17-latka.
Problem "samotnej wyspy"
Niektóre zachowania moich rówieśników mnie odpychają (siedzenie nieustannie z nosem przed ekranem, obgadywanie innych, picie, palenie itd. Przed to czasami wydają mi się nudni i sama siebie pytam, czy naprawdę chciałabym mieć takich przyjaciół. Przez to czuję się czasami bardzo samotna. Ogromną
popularność zyskuję za to, gdy ktoś potrzebuje pracy domowej albo dowiedzieć się, co było na ostatnim sprawdzianie. Mieszkam w odległej miejscowości, czuję się jak samotna wyspa z moimi wartościami i zachowaniem.
Licealistka
Odrzucana, wyśmiewana
Mam koleżankę z klasy, która jest izolowana. Czasami się do niej uśmiecham i powiem jej cześć. Jest słaba w nauce, dużo opuszcza. W szkole prawie nikt z nią nie rozmawia. Koleżanki z mojej klasy jej dokuczają, śmieją się z niej. Ona bardzo chce, żeby klasa ją zaakceptowała. Zgłasza się dużo np. do wycierania tablicy, ale innym to przeszkadza. Czasami ją bronię, wtedy koleżanki wyskakują z niemiłymi tekstami i patrzą na mnie z obrzydzeniem.
12-latka
Sposób odprężania
Bardzo dobrze się uczę, nie sprawiam kłopotów swoim rodzicom. Wiem, co chcę w życiu robić, mam swoje pasje, wielu przyjaciół. Ale od czasu do czasu gram w tak zwane „strzelanki”. W ten sposób się odprężam. Gdy rodzice tylko to zauważą, zaraz zaczyna się gadanie o szkodliwości. Jestem wierzący, staram się zachowywać przykazania, ale czuję, że grając, nic złego nie robię i wcale mi to nie szkodzi.
Licealista
