wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1807 | WYNIKÓW
Brak samodzielności
Wróciłam z dni porekolekcyjnych. Byłoby całkiem miło, gdybym nie zamknęła się w sobie. Może jestem aspołeczna? Jak się spotkałam z koleżankami, to prawie się nie odzywałam. Nie chcę być zaborcza. Jedna z dziewczyn zauważyła, że jestem jakaś markotna, zaraz ze mną pogadała i już było i lepiej! Później się rozkręciłam.
16-latka
Problem z bratem
Od pewnego czasu mój o 3 lata starszy brat jest niemiły i nieuprzejmy. Do mnie, mamy, taty a także kolegów odzywa się brzydkim tonem. Mama zrobiła mu szlaban na wszystko(słodycze, gry itp.), ale nic się nie zmieniło. Mama płacze i zastanawia się na głos, co zrobiła nie tak. Brat jest taki, że nic nigdy nie mówi i tłamsi wszystko w sobie. Mama powiedziała, że się wyprowadzimy przez jego zachowanie, bo to wstyd przez sąsiadami, a ja nie chcę. Martwię się o brata i bardzo go kocham.
12-latka
Pozytywne nastawienie, ale bez przesady
Tak bardzo się staram mieć pozytywne nastawienie do życia, także tego szkolnego, ale efekty są marne. Uczę się solidnie, a oceny nie zachwycają. Ciągle sobie powtarzam, że jest dobrze, ale to nie zmienia faktu, że z kolejnej kartkówki dostaję słabą trójkę. No i pojęcia nie mam, jaką przez to wybrać szkołę?
Gimnazjalistka
Problemy się rozwiązuje
Zawsze człowiek będzie miał jakieś tam problemy i przed tym się nie ucieknie. Problemy zresztą nie są do uciekania tylko do rozwiązywania, więc... do dzieła! Dziś czytałam artykuł na temat depresji, który troszkę mi pomógł wyrwać się z marazmu i silniej stanąć na nogach. Pomyślałam, że ja nie jestem osobą, która chciałaby się poddawać na dłuższą metę apatii i przygnębieniu, a chyba sobie na to niekiedy - nawet bezwiednie - pozwalam. Basta. OK - czasem można powiedzieć - "coś jest nie tak", "martwię się".
Czasami nawet można to powiedzieć kilka razy. I jakoś z tym żyć! Bo to zdrowo.
Studentka
Klucze do nieba
Gdyby Pan Jezus nie dał Kościołowi papieża, pewnie nie byłoby już Kościoła katolickiego, tylko tysiące małych Kościółków, które dzieliłyby się na coraz mniejsze i mniejsze. W końcu byłoby tyle wyznań, ilu ludzi. No bo niby kto miałby prawo mówić innym wierzącym, jak i w co mają wierzyć? Pan Jezus jednak wskazał takiego człowieka
