wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 8614 | WYNIKÓW
Niepewność uczuć
Mam cudownego przyjaciela. Spędzamy razem sporo czasu, łączy nas hobby, dogadujemy się w wielu tematach. Od pewnego czasu on pokazuje, a nawet już mówi, że mnie bardzo lubi, że chciałby innych relacji. A ja nie wiem, czy tego chcę. Raczej nie. To wartościowy chłopak, cenię go, ale ja nic nie czuję. Nie chce go skrzywdzić, ale z drugiej strony nie potrafię udawać, że czuję to samo co on. Chociaż może zbyt idealistycznie i baśniowo myślę o zakochaniu?
15-latka
Problem z nieśmiałością
Moim problemem jest to, że nie potrafię rozmawiać z chłopakami. Kiedy na przykład jadę z kolegą autobusem nie potrafię z nim prowadzić normalnej konwersacji. Mogę powiedzieć, że chłopcy mnie zawstydzają. Na szkolnej dyskotece żaden nie poprosił mnie do tańca. Jedyne na co mnie stać to powiedzieć im cześć i na tym się kończy. Chyba, że to on zadaje pytania, a ja na nie odpowiadam. Nie jestem bardzo ładna, ani piękna, ale mam za to wiele innych dobrych cech. A to chyba wnętrze bardziej się liczy.
13-latka gimnazjalistka
Wspólna wędrówka w jednym kierunku
Mam fantastycznego chłopaka. Łączy nas uczucie i głęboka przyjaźń. Jednak bardzo się różnimy. Jestem roztrzepana, pełna pomysłów, ciągle zaczytana, a on to typowy ścisły umysł, logiczny, nawet nieco chłodny np. w rozmowach, w zdumieniu, jak można tak się rozczulać nad sytuacją Raskolnikowa. Czasami martwi mnie to, że jesteśmy tak różni, że mamy różne zainteresowania. Przecież ja nigdy nie zachwycę się fizyką.
Licealistka
Zobacz Jezusa
Jak dokładnie wyglądała twarz Pana Jezusa? Może tak, jak na Całunie z Manoppello. Czegoś takiego jeszcze w „Małym Gościu” nie było! Otrzymujecie fotografię Pana Jezusa. Przesadzam? Niekoniecznie. Jak dokładnie wyglądała twarz Pana Jezusa? Jest bardzo prawdopodobne, że dokładnie tak, jak na Całunie, który dzisiaj znajduje się w kościele we włoskim miasteczku Manoppello. Chusta dołączona do „Małego Gościa” jest kopią Całunu z Manoppello.
Zmiana usposobienia
Zauważyłam u siebie dziwną zmianę. Wcześniej byłam głośna, zwariowana i szalona. Śmiałam się i nabijałam ze wszystkiego, w moim towarzystwie zawsze wszyscy się śmiali. Tak było przez połowę czwartej i całą piątą klasę. A teraz tak jakoś... przycichłam. Już nie jest mnie pełno, a od grona roześmianych kolegów wolę spokojne przerwy spędzone na gadaniu i żartowaniu z przyjaciółką. Nie jestem już taka szalona, wiele rzeczy, które dawniej mnie bawiły, już mnie nie śmieszą. Zrobiłam się o wiele spokojniejsza i dziwi mnie to. Dlaczego tak jest?
Szóstoklasistka
Najpopularniejsze
- Ofiara z całego serca
- Roraty 2025: Z papieżem Leonem czekamy na Jezusa
- Posłuchajcie piosenki roratniej
- Ulubione filmy papieża
- Już jest adwentowy "Mały Gość"
- Dzieci idą do nieba
- Jest nowa książka Franka fałszerza
- Są najdłużej żyjącym małżeństwem na świecie
- Jak zyskać odpust za zmarłych?
- Smartfon przed 13. rokiem życia może poważnie zaszkodzić
