wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 776 | WYNIKÓW
Szyjemy torby
O rety, jeszcze ciężko pracuję strzegąc naszego terenu przed obcymi kotami, a tu już Paulina wyskoczyła z nową pasją. A zaczęło się tak niewinnie. Dziewczyna na chwilkę przysiadła obok Pana, który śledził telewizyjne informacje, gdy nagle krzyknęła pełna oburzenia. Głos został wyciszony, a ojciec i córka musieli wyrzucić z siebie emocje. Myślałam, że może skrzywdzono jakiegoś psa i zaraz trzeba go do nas zaprosić, ale okazuje, że chodzi o wieloryba. Nie zamieszka u nas, bo, niestety, zginął z powodu nadmiaru woreczków foliowych, których się najadł i organizm nie wytrzymał. Pani doszła z kuchni i zdecydowanie oświadczyła, że trzeba z tym walcxzyć na naszym terenie. Hm, nie mieszkamy nad morzem, nie wyłowimy więc woreczków, które ryby mylą z meduzami.
Wakacje, świat od podwórka
Jedna z dziewcząt napisała list do Izy Paszkowskiej. A tak przy okazji, od zeszłego numeru rubryka „Darmowe korepetycje” zmieniła nazwę na „Kochane problemy”. Tak nazywa się też cotygodniowa audycja w radiu eM. Jeśli ktoś miałby ochotę jej posłuchać, to informacje znajdzie na str. 37. Ale wracam do listu. Nastolatka pisze tak: „Nadchodzi lato, a ja nie wiem, jak uwolnić się od internetu. Dosłownie każdą wolną chwilę spędzam w domu przy komputerze.
Zapanować nad wybuchem
Jak radzić sobie z wybuchem złości, gdy siostra mnie nieustannie prowokuje i jeszcze się śmieje, że zna moje reakcje. Mama zawsze jest po jej stronie. Kocham je obie, ale nie znoszę tego, że "wiedzą" (siostra zwłaszcza), jak powinnam wyglądać, jaka powinnam być, wiedzą nawet co myślę i jak się zachowam. Krzyczę: "Zajmij się sobą". Nie pomaga. Najgorsze jest to, że za każdym razem wybucham, a później muszę przepraszać, a ostatnio siostra nawet nie podała mi ręki, mimo że wiedziała, że to wszystko jej wina. Czuje się bezkarna mając za sobą poparcie mamy. Jest ode mnie rok starsza, ale zachowuje się jak ktoś od wychowania dzieci. Razem z młodszym bratem mamy dość. Tata to widzi, ale kiedy próbuje rozmawiać z mamą, ona nie da złego słowa powiedzieć, tym bardziej, że jego bardzo często nie ma w domu, ma dwie prace…
16 latka
Męcząca codzienność?
Codziennie jest to samo. Muszę wstać, zjeść śniadanie i do szkoły, gdzie wcale nie chce mi się iść. Dlaczego? Od razu chłopaki śmieją się, że ,, O idzie kujonka!" ,dokuczają mi, gdyż jestem prawie najmniejsza w klasie. A po szkole? Jeszcze gorzej. Przyjdę, ,,Zjedz obiad i ucz się, bo inaczej szlaban na komputer" lub ,, Jak zjesz, to do roboty". To bywa męczące, a moim dwóm siostrom wszystko przeszkadza. Nie mam ochoty już tak żyć... Nawet rodzinne obiady zmieniają się w kłótnię... Ale co mam robić? Mam z tym żyć?
Nastolatka
