wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 89 | WYNIKÓW
Wyniszczający alkoholizm
Mój ojciec jest alkoholikiem i bardzo trudno wytrzymać u nas w domu. To ja tu siedzę po szkole, wysłuchuję jego gadania, od którego miesza się w głowie. Jestem nerwowa, nie wierzę w siebie, a już najgorsze jest dla mnie rozwiązywanie testów. Pod koniec I klasy mieliśmy jakby próbną maturę i napisałam strasznie słabo. Siostra jest w domu w zasadzie nieobecna, często nawet śpi u przyjaciółki, mama zajmuje się zarabianiem pieniędzy, by było co jeść i zapłacone rachunki. Na ojca już chyba machnęła ręką, bo pije, odkąd pamiętam. Próbuję z nim rozmawiać, ale to nic nie daje. W domu bardzo często nie mam warunków do odrabiania lekcji. Mam coraz większą ochotę zrezygnować z wszystkiego- z nauki, z dbania o siebie, o dom. W szkole nikt nie wie o moich problemach.
Licealistka
Złe relacje z mamą
Mam świetny kontakt z ojcem, domagam się codziennej porcji pieszczot, których mama mi skąpi. Od wczesnego dzieciństwa dogaduję się z młodszym bratem taty, to jakby mój najbliższy przyjaciel. Nie przepadam za rodzicami mamy, którzy mają dziwne poglady, których ona ślepo słucha, o wszystkim opowiada...
Córka
Przymus imprezowania
Zaczynając liceum usiłowałam być powszechnie lubiana, nawiązywać milion znajomości i początkowo cieszyłam się, że mi się to udawało- ale po krótkim czasie zaczęło mnie męczyć wymyślanie, co powiedzieć, co zrobić i jak się zachować; zmuszałam się do spotkań, na które wcale nie miałam ochoty, podpatrywałam aprobowane przez koleżanki zachowania innych koleżanek i nieudolnie je naśladowałam. To było tak, jakby ktoś podłożył mi dubbing, i to wyjątkowo luźno traktujący mój oryginalny głos i słowa. Czułam się sztucznie. Dopiero w klasie maturalnej, swoją drogą trudnym dla mnie okresie przez stres, odważyłam się po prostu nie mówić, jeśli nie miałam na to ochoty.
Ludzie z klasy imprezowali, spotykali się- a ja spędzałam czas m inaczej.
Studentka
Może warto sprawdzić?
Kiedyś byłam bardzo pewna siebie, teraz siedzę cicho jak szara myszka. Gdy mam iść do odpowiedzi, jąkam się i szybko mówię. Pracuję nad tym i idzie mi coraz lepiej. Mój paraliżujący strach przed szkołą wiąże się z matematyką. Nigdy nie byłam orłem ale w gimnazjum zaczęły się problemy. Miałam 2 na półrocze. Mam problemy z liczeniem w myślach. Mam też problemy z ortografią i zbyt często się " przejęzyczam ". Ukrywałam to spory czas, bo się tego
wstydziłam. Pewnego razu powiedziałam o tym koleżance, która jest dyslektyczką i dysortograficzką. Doradziła mi udanie się na testy. Bałam się powiedzieć rodzicom, ale przyjęli to dobrze i już mam termin.
Gimnazjalistka
Chora klasa
Gdy zepsuł się mój ulubiony zegarek, mama kupiła mi nowy, bardzo ładny, ale oczywiście podróbka. Rodziców nie było stać na oryginał (ale nie że nie stać na podstawowe rzeczy! Po prostu chodzi nam o drogie zachcianki). Nowy zegarek jest super. Gdy tylko w szkole wyszło na jaw, że to podróbka, pojawiły się złośliwe komentarze typu: "wieśniara, może ty jesteś podróbą?", "a chleb skąd macie?", "haha, czyli wyszło że jesteś biedna". Smutno mi, że klasa nie rozumie, że nie tylko oni mają kasę i żyją na luksusie... Gdy zdejmowałam zegarek na WF, wszyscy go oglądali i robili zdjęcia. Wzięłam zegarek i poszłam do toalety na całą przerwę. Dlaczego oni są tacy?!?!?! Ludzie, dlaczego?!?!?!
6-klasistka
