wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 8094 | WYNIKÓW
To go przerasta?
Chłopak, który ze mną chodził kilka miesięcy, powiedział, że dalej nie da rady. Czuje bowiem wyraźnie, że to go przerasta, nie widzi sensu, że chce się rozwijać, a nie zajmować się dziewczyną. Gdy jest ze mną, to tego nie czuje, ale ledwo wróci do domu, to czuje, że nasze dalsze chodzenie nie ma sensu. Dużo o tym rozmawialiśmy, ale stwierdził, że dłużej nie wytrzyma, że jest za młody.
16-latka
Potrzeba zmiany
Na obozie spotkałam świetnego chłopaka, tylko przez moją nieśmiałość nie poznaliśmy się zbyt dobrze. On do tego był pięć lat starszy, więc siedziałam jak mysz pod miotłą, gdy reszta śmiała się, żartowała. W ogóle - poznając człowieka ja najczęściej obserwuję. Nigdy nie potrafię zacząć rozmowy, mam bardzo mało pewności siebie w takich sytuacjach. A chłopaki w moim wieku wydają mi się strasznie dziecinni i wolałabym spędzać czas ze starszymi. Czy to jest normalne? Jak rozmawiać ze starszymi chłopakami, żeby nie czuć takiej nieśmiałości? Oni są zawsze tacy wyluzowani, a mi ciężko się przełamać. I jak wreszcie nabrać pewności siebie, być taką spontaniczną jak inni, a nie martwić co chwila, czy powinnam robić to co robię, mówić to co mówię i każde słówko przemyślEć w głowie tysiąc razy?
16-latka
Muszę to teraz załatwić
Od ponad roku bardzo podoba mi się o rok starszy chłopak z mojego liceum. Mimo starań nie potrafię o nim zapomnieć. Nie jestem nieśmiałą osobą, jednak do tej pory nie odważyłam się z nim zapoznać, porozmawiać. Teraz ogarnia mnie rozpacz, ponieważ jest w klasie maturalnej, więc niedługo zniknie ze szkoły. Od dawna chciałam do niego podejść i po prostu zapytać czy moglibyśmy się poznać, czy coś w tym rodzaju, ale zawsze tchórzę. On raczej domyśla się, że coś do niego czuję. Wiem, że nie mam już nic do stracenia i chcę rozwiązać tę sprawę. Jak mam z nim porozmawiać, co powiedzieć?
Licealistka
Czekam, aż przejdzie
Od dawna nad sobą pracuję i chyba sporo już osiągnęłam. Mam kilka przyjaciółek, dobrze się dogadujemy. Chociaż czasami iskrzy, bo wszystkie jesteśmy drażliwe. Znalazłam nową pasję- gotowanie i sprawia mi to wiele radości, mam też sukcesy w tej dziedzinie. Stałam się otwarta, ale jeszcze nie do końca. A teraz cierpliwie czekam, aż przejdzie mi zauroczenie.
16-latka
Gdy siostra nie chce zasypiać
Oczywiście wiem,że podobne problemy już były w małym gościu ale mojej 3-letniej siostrzyczce nie pomaga. A kłopot jest z kładzeniem ja spać. Jednej nocy grzecznie idzie spać a drugiej krzyczy wychodzi z łóżeczka i nie chce spać. Domyślam się,że pani nie jest niańką do dzieci, ale może pani ma dzieci i może zna jakieś patenty
12- latka
Ne chcę być szarą myszką
W naszej klasie, w której wszyscy się wzajemnie lubią, jest tak, że im bardziej jest się dobrym, tym bardziej inni go lekceważą. Nie chcę być samotną wysepką. U nas trzeba starać się nie zostać zapomnianym, np.: zabierając komuś plecak. A jeśli ktoś próbuje pozbierać komuś podręczniki, to jest brany za lizusa. Bardzo lubię swoją klasę i nie chcę być szarą, odtrącaną myszką, jak w trzeciej klasie.
Piątoklasistka
Same komplikacje
Nieszczęśliwie zakochałam się w moim przyjacielu. Do tego pokłóciłam się z przyjaciółką i zakończyłyśmy przyjaźń. Najgorsze, że ona też się z nim przyjaźni. On stwierdził, że nie wie, czy się ze mną przyjaźnić. Moja była przyjaciółka teraz dołuje mnie, że ją bardziej woli i że nie mam co sobie nadziei robić. Postanowiłam sprawę zawierzyć Bogu, gdyż bez mojego najlepszego przyjaciela nie widzę sensu niczego.
12-latka
Powiedzieć prawdę
Najpierw byliśmy przyjaciółmi. Nagle jakoś tak się to samo stało, że się zauroczyliśmy, że obok przyjaźni pojawiła się iskra. Problemem jest moja przyjaciółka. Od dawna uważnie nas obserwuje i ciągle podkreśla, żebym się tylko nie zakochała, że jeśli to się kiedyś stanie, to ją pewnie odstawię, nie będę miała dla niej czasu. No i trochę się tak dzieje, bo gdy chcemy gdzieś iść sami, to muszę kluczyć, bo ona dopytuje, co planuję, dlaczego się nie potkamy po lekcjach. Chcę jej w końcu powiedzieć, co się dzieje, ale boję się, że się obrazi.
Licealistka
Błędne koło
W piątej i szóstej klasie stawaliśmy się coraz gorsi. Zaczęliśmy pyskować, źle się zachowywać, a uwagi katechety działały nas jak płachta na byka. Psuliśmy lekcje religii, a katecheta tracił panowanie nad sobą. Poza lekcją można być z nim w dobrych relacjach. Prawie wszyscy jesteśmy wolontariuszami i to pod jego opieką, ale na lekcjach coś się z nami dzieje. Nie wytrzymuję tej dwulicowości, także mojej. Chyba zrezygnuję z wolontariatu. Co mam w tej niełatwej sytuacji zrobić?
Gimnazjalistka, kl. I
Najpopularniejsze
- Święty mistyk, spowiednik i stygmatyk
- 1758 kilometrów w 13 dni
- Chrzest święty jak lampa
- Jak zaprzyjaźnić się z Jezusem?
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
- Frassati: życie bez wiary to nie życie
