wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 20517 | WYNIKÓW
By tęsknota nie przeszła w histerię
Właśnie skończyłam gimnazjum w prywatnej katolickiej szkole. Chodziłam tam 9 lat, a teraz do liceum rodzice kazali mi iść do szkoły publicznej. Jestem osobą bardzo wrażliwą i przywiązującą się do ludzi i miejsc, toteż na zakończeniu roku polało się dużo łez. Boję się, że sobie nie poradzę, że nie będę tam miała nikogo, komu będę mogła zaufać. Chyba nie nadaję się do innej szkoły, przynależę do tego miej-sca. Dodatkowo musiałam się pożegnać również z przyjaciółką. Pierwszy raz czuję w sobie taką kumula-cje wszystkich negatywnych emocji. Jeździłam nawet na rolkach, bo myślałam że jak się zmęczę, to nie będę miała czasu i siły, żeby to wszystko roztrząsać, ale niestety nie pomogło.
Licealistka
Przygotować się na "atak"
Nie zauważałam, że przyjaciółka mnie niszczy i wykorzystuje, bo myślałam, że o to chodzi w przyjaźni, że jej zachowanie jest normalne. Szydziła z mojego wyglądu, okazywała dumę, że sytuacja w jej rodzinie jest dobra, a u mnie ciężko. Musiałam za nią pisać drobne sprawdziany, bałam się, że jeśli się sprzeciwię, to powie w klasie o problemach z moim ojcem. Wreszcie zaprzyjaźniłam się z inną dziewczyną, ale zbyt szybko podałam jej anonimowe konto, gdzie pisałam o swoich problemach. No i wybuchła afera, że niby dawną przyjaciółkę oczerniałam i jej mamę też. Udało mi się sprawę wyjaśnić, ale jest zawistna i szybko nie odpuści. Jak mam się zachować kiedy po raz kolejny "zaatakuje"?
16-latka
Refleksje licealistki
Ostatnio w szkole pomiędzy mną a moją koleżanką nawiązała się dyskusja o związkach, partnerstwie, zasadach postępowania, moralności chrześcijańskiej z tym związanej etc. i... po tej rozmowie poczułam się przegrana. Nawet zaczęłam się zastanawiać, czy przez kierowanie się w "tych sprawach" chrześcijańskimi zasadami, nie skażę siebie na samotność. Oczywiście uważam, że postępuję słusznie obiecując sobie, że jeśli seks - to tylko z moim ukochanym mężczyzną i po ślubie kościelnym. Marzę o chłopaku/mężczyźnie, który to uszanuje i zaakceptuje, i sam będzie widział w tym korzyść i wypływające ze wstrzemięźliwości przedmałżeńskiej dobro dla nas obojga.. Jednak codziennie obserwuję rzeczywistość i martwi mnie to, że podchodząc tak ortodoksyjnie do sprawy, nie znajdę swojej drugiej, lepszej połówki. Sama nie zamierzam zmieniać swojej postawy, głęboko wierzę w sens tego wszystkiego.
Męczące myśli
Od pewnego czasu myślę nad różnymi tematami związanymi ze śmiercią itp. Zaczęło się to, gdy mój tata zaczął słuchać piosenki Perfectu ,,Wszystko ma swój czas”. Od tego czasu automatycznie przychodzą myśli typu co będzie po śmierci, czy będziemy czuli ten przemijający czas itp. Najbardziej przeraża mnie słowo wieczność, ponieważ z ludzkiego punktu widzenia 10 lat to bardzo dużo, a co dopiero wieczność. Czytałem, że w moim wieku często myśli się o takich rzeczach, ale mnie to dręczy np. kiedy idę spać, zmówię pacierz, położę się, to zawsze przychodzą mi te myśli próbuję zasnąć, ale nic, dopiero ok. 24 (kładę się spać ok. 22 ) zaczynam już ze zmęczenia zasypiać. Nie mogę pozbyć się tych myśli, nie wiem co zrobić.
12 latek
Najpopularniejsze
- Już jest adwentowy "Mały Gość"
- Są najdłużej żyjącym małżeństwem na świecie
- Jak odpoczywa papież?
- Adwent i święta szybko miną. Tęsknota pozostanie. Do końca życia.
- Nie możemy się spóźnić
- U nas to rodzinne
- 23 listopada 34. Niedziela Zwykła Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata
- Plan na życie
- Współczesne miny
- Czternastu Leonów
