wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 5760 | WYNIKÓW
Transakcja z Bogiem?
Modliłam się, by pewien chłopak zwrócił na mnie uwagę, tak prosiłam, a tu nic. W dodatku ten chłopak wchodzi na złą drogę, ma złe towarzystwo, więc modliłam się też w jego intencji. Bez rezultatu. Dlaczego Pan Bóg mnie nie wysłuchuje? To były długie modlitwy, więc nie rozumiem, dlaczego chłopak nadal nic do mnie nie czuje. Do tego kolejny cios, bo okazało się, że mój tata zachorował na raka. Jestem tym załamana. Czy modlitw mają jakiś sens…?
Załamana i wątpiąca
Logiczne argumenty
Dopiero teraz, chociaż jestem gimnazjalistą, zainteresowałem się pewną dziedziną sportu. Chciałem zacząć treningi, ale tata powiedział, że to nie ma sensu w tym wieku, że szkoda pieniędzy, bo kariery i tak już nie zrobię. A ja czuję, że to sport dla mnie! Myślałem, by pożyczyć pieniądze od starszego brata. Sam nie wiem, co robić. Tata to człowiek stanowczy, logiczny, ceni konkrety. Trudno go przekonać.
Gimnazjalista
Jak przestać o tym myśleć?
Od dawna uważam na to, co jem i w jakich ilościach. Kiedyś co tydzień się ważyłam. Kalorie liczyłam tylko wtedy, kiedy zastanawiałam się, czy zjedzenie kolacji ujdzie dla mojej figury płazem. Ale od jakiegoś czasu wydaje mi się, że przesadzam. Ważę się codziennie, nawet kilka razy podczas dnia, mierzę się co dwa dni i liczę kalorie nawet kilka razy dziennie, zawyżając kaloryczność potraw, by na wszelki wypadek nie przekroczyć dziennego zapotrzebowania. Chcę przestać o tym myśleć, ale nie potrafię. Czy jestem w stanie sobie pomóc?
Piętnastolatka.
Przełamać nieśmiałość
Mam wielkie problemy z wyrażeniem swojego zdania. Ktoś coś mówi, ja myślę inaczej i – niestety- milczę. Czasami nawet potakuję, uśmiecham się, że niby ja też tak myślę, a to nieprawda. Koleżanki uważają, że przesadzam, że jestem wesoła, normalna, ale ja wiem, co mnie gnębi. To tchórzostwo, by się komuś postawić, sprzeciwić.
16-latka
To nie było śmieszne
Podczas obozu stałam się, niestety, obiektem głupich żartów. Szybko opanowałam się i nikt nie zobaczył, że mi przykro. Śmiałam się na równi z innymi, żartowałam. Szczególnie bolało mnie zachowanie przyjaciółki, która niby mi współczuła, ale gdy staliśmy w grupie, dołączała do żartów. Wyjazd był udany, ale wróciłam zmęczona tą sytuacją.
Licealistka
