wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1201 | WYNIKÓW
Ucieczka nie ma sensu
Mam tak dosyć mojej rodziny, że zaczynam myśleć o ucieczce z domu. Rodzice, a szczególnie mama, tylko do mnie wrzeszczą, mowy nie ma o wymianie zdań, wysłuchaniu dziecka. Są tylko wymagania i wulgarne uwagi. Brat ma to w nosie, ich krzyki po nim spływają, nawet ich nie słucha. A mnie to rani, potem też wpadam w złośc i nakręcamy się wzajemnie. A robimy wrażenie cudownej rodziny. Przy obcych rodzice panują nad językiem. Sytuacja materialna jest dobra, mamy dobre warunki do nauki. Tylko ten sposób traktowania….
Licealistka
Pokonać szkolny stres
W gimnazjum miałam znakomitą średnią. Teraz ogarnęła mnie panika, lęk. Przed każdą kartkówką, czy zadaniem domowym ogarnia mnie strach. Boję się, że coś źle napiszę, że dostanę gorszą ocenę. Przez to w czasie kartkówki zapominam o podstawowych rzeczach, robię błędy. Wmawiam sobie, że jestem do niczego, że się obijam, choć tak na prawdę sumiennie odrabiam zadania domowe i uczę się na większość lekcji. W domu pamiętam rzeczy, których się uczyłam, a w szkole ogarnia mnie nicość i zapomnienie. Nie mogę sobie z tym poradzić i ciągle się zadręczam. Zależy mi na ocenach i chciałabym mieć średnią z paskiem, ale stres mi to uniemożliwia. Jakie są sposoby na złagodzenie objawów stresu( ból brzucha, nudności, zapominanie)?
Licealistka
Trudny wybór
Mieszkam obok budynku technikum, ale ekonomia jakoś do mnie przemawia. Chcę iść do liceum na profil humanistyczny/społeczny, ponieważ w przyszłości chciałabym być psychologiem/nauczycielem. W okolicy są dwa licea. W jednym jest ponoć straszna patologia, a w drugim liceum jest dosyć wysoki poziom i ciężko się do niego dostać. Czy iść do tego 'złego' liceum, dojeżdżać i nie zwracać na takie zgorszenie uwagi, czy wybrać technikum ekonomiczne i mieć blisko do domu, czy może udać się do tego, gdzie jest wysoki poziom, z którym mogę sobie nie poradzić?
Gimnazjalistka
Męczące wymówki
Często mam takie sytuacje (szczególnie w roku szkolnym), że koleżanki pytają się mnie, czy mogłybyśmy się umówić po szkole. Nie zawsze chcę się spotykać i przeważnie kłamię, że idę do cioci albo że mam korepetycje czy inne rzeczy. Nie mam odwagi powiedzieć, że nie mam ochoty. Boję się, że się na mnie obrażą. Chodzi o to, że nie chcę kłamać, ale też nie chcę żeby się na mnie ktoś obraził. Owszem zdarza mi się, że naprawdę nie mogę, ale przeważnie kłamię.
16-latka
