wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 19834 | WYNIKÓW
Błahostka
Dzisiaj okazało się, że wygrałam pewien rejonowy konkurs. Nauczyciele, rodzice, klasa i przyjaciółki są tym faktem zachwyceni. Chyba jeszcze nigdy tyle osób nie powiedziało mi, że są ze mnie dumni. To bardzo miłe zostać docenionym. Powinnam być z siebie dumna, ale nie jestem. Po prostu zawsze chwaliłam się w swoimi osiągnięciami, byłam z nich dumna, a teraz mam wrażenie, że ten konkurs był błahostką. Nie wiem dlaczego tak jest. Może Pani wie? Może ta myśl, że wygrałam jeszcze do mnie nie dotarła, choć szczerze w to wątpię.
Gimnazjalistka
Stracić, aby zyskać
Chłopak, w którym się zauroczyłam, dał się zmanipulować innej koleżance i udaje, że jest zadowolony. Chodzą ze sobą, ale dziwna z nich para. Wiem, że mnie obserwuje, ale jednocześnie unika. Niestety, stał się gburem, ona owinęła go sobie wokół palca, a on traci przyjaciół. Nie będę walczyć, nie będę się starać i zabiegać. Na chwilę obecną nie chcę mieć z nim nic do czynienia. Zasługuję na kogoś, kto będzie przede wszystkim darzył mnie szacunkiem. Nie warto płakać z tego powodu.
''Czasem trzeba umieć coś stracić, żeby móc zyskać dużo więcej''
17-latka
Jak być sobą?
Co mam robić, żeby być prawdziwą, być sobą-szczególnie w szkole. Problem jest w tym, że ja sama chyba nie do końca wiem, kim jestem, jaka chcę być. Z jednej strony czasem jestem nieśmiała, a z drugiej odważna. Chcę być towarzyska, ale łatwiej mi się otworzyć w gronie dobrych znajomych, przyjaciół. Nie lubię jak ktoś mi mówi, że jestem spokojna, poukładana, porządna, uczciwa, czysta, bo w ustach rówieśników i kolegów to brzmi tak prawie kpiąco. Nie chcę na siłą udawać. Staram się być miła, koleżeńska, no i później staję się taką klasową "ratowniczką" od wszystkiego. Nie do końca mi to pasuje. Jak być radosną, ale nie taką "zawsze do usług"? Ostatnio usłyszałam z ust jednego kolegi, że jestem od niego mądrzejsza. Może chodziło mu o to jak się uczę, ale na pewno mówił to poważnie i szczerze, nie wiedziałam jak zareagować na takie stwierdzenie. To było nawet miłe. Tylko, że wtedy sobie uświadomiłam, że może koledzy się mnie boją? Że jestem dla nich "za mądra", mam swoje zasady(typu nie ściągam i nie daję ściągać na sprawdzianie). Mama zwróciła mi kiedyś uwagę, że mogę
być dla moich rówieśników taki "ukłuciem" w sumienie. Czasem zdarzy mi się powiedzieć coś niemiłego, uszczypliwego, jakiś taki hmmm..."hejt" no i wtedy się zaczyna-...ja cię nie poznaję itp. Nawet "zyskałam" sobie opinię, że mam ostry język. Zdaję sobie z tego sprawę i nad tym pracuję. Ale czy właśnie takie wady mam "ukrywać" przed klasą? Czuję się momentami uwikłana, skrępowana, nie wiem czy się odezwać. Boję się o swoją pozycję, bezpieczeństwo? Nie wiem. Wiem, że chcę być sobą. Czy może mi Pani jakoś pomóc
Gimnazjalistka klasa III
Logiczne argumenty
Dopiero teraz, chociaż jestem gimnazjalistą, zainteresowałem się pewną dziedziną sportu. Chciałem zacząć treningi, ale tata powiedział, że to nie ma sensu w tym wieku, że szkoda pieniędzy, bo kariery i tak już nie zrobię. A ja czuję, że to sport dla mnie! Myślałem, by pożyczyć pieniądze od starszego brata. Sam nie wiem, co robić. Tata to człowiek stanowczy, logiczny, ceni konkrety. Trudno go przekonać.
Gimnazjalista
Nawiązać kontakt
Kolega, na którym bardzo mi zależy, jest świetnym komputerowcem. Trzy koleżanki potrzebują pomocy z informatyki, wiem, że dla niego to proste. Ja nie potrafię im pomóc. One za nic go nie poproszą, a dla mnie byłaby to okazja, by nawiązać z nim rozmowę. Bo on raczej nie gada z dziewczynami, jest nieśmiały. Niestety, jestem ambitna i też nieśmiała. Jak to zrobić, by do niego podejść?
Gimnazjalistka
