wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1086 | WYNIKÓW
Refleksje licealistki
Ostatnio w szkole pomiędzy mną a moją koleżanką nawiązała się dyskusja o związkach, partnerstwie, zasadach postępowania, moralności chrześcijańskiej z tym związanej etc. i... po tej rozmowie poczułam się przegrana. Nawet zaczęłam się zastanawiać, czy przez kierowanie się w "tych sprawach" chrześcijańskimi zasadami, nie skażę siebie na samotność. Oczywiście uważam, że postępuję słusznie obiecując sobie, że jeśli seks - to tylko z moim ukochanym mężczyzną i po ślubie kościelnym. Marzę o chłopaku/mężczyźnie, który to uszanuje i zaakceptuje, i sam będzie widział w tym korzyść i wypływające ze wstrzemięźliwości przedmałżeńskiej dobro dla nas obojga.. Jednak codziennie obserwuję rzeczywistość i martwi mnie to, że podchodząc tak ortodoksyjnie do sprawy, nie znajdę swojej drugiej, lepszej połówki. Sama nie zamierzam zmieniać swojej postawy, głęboko wierzę w sens tego wszystkiego.
Niepotrzebne wyznanie
Znajomość z rok młodszym kolegą rozwijała się prześlicznie. Były to głównie rozmowy na gadu, a w szkole tylko zerkanie, rzadko kilka słów. Kiedyś tak mnie męczył, bym wyznała, co czuję i powiedziałam, że kocham. Milczy teraz, unika mnie, a przecież patrzy. Mama mówi, że to go przerasta...
Gimnazjalistka
Jak święty Sebastian pomagał chrześcijanom
Sebastian, wzór chrześcijanina, urodził się w Narbonne, był obywatelem Mediolanu, a cesarze Dioklecjan i Maksymian tak mu sprzyjali, iż powierzyli mu dowództwo pierwszej kohorty oraz przydzielili go do swej straży przybocznej. Lecz Sebastian nosił strój wojskowy tylko w tym celu, aby umacniać w wierze tych chrześcijan, którzy pod wpływem tortur upadali na duchu.
Niepotrzebne gadanie
Przyjaciółka powiedziała coś niepochlebnego o moim chłopaku, a ja mu to niepotrzebnie powtórzyłam. Teraz, po kilku miesiącach, on jej to wytknął. Odpierając jego zarzuty ona wygadała się, że sporo wie o naszych kłopotach, bo jakiś czas temu nie było między nami dobrze i żaliłam się jej. Teraz ona ma do mnie pretensje, że nie trzymam tajemnicy. Przeprosiłam, ale ona ma żal. Chłopak radzi, bym się nie przejmowała, ale jest mi z tym źle.
Nastolatka
Męki dorastania
Ciągle mam "doła", chodzę smutna, nic nie jest w stanie mnie uszczęśliwić. Właściwie powinnam być szczęśliwa, bo "ziściła się" większość moich marzeń. Ale ja sama z sobą nie mogę wytrzymać. Codziennie płaczę, czasem zupełnie bez powodu. Ostatnio złapałam się na tym, że jestem wredna dla osób które kocham. Mam już dość swojego zachowania. W szkole, pomimo tego, że zawsze byłam wzorowa, opuszczam się, moje oceny już mnie nie satysfakcjonują. Widzę, że moje zachowanie nie podoba się nauczycielom i choć chcę je jakoś zmienić, to niezbyt mi się udaje. W domu właściwie ciągle się uczę. Siedzę zazwyczaj do północy, czasem później, potem słucham muzyki i płaczę. Ostatnio nawet w Kościele. Przypomniała mi się zmarła babcia i nie mogłam
powstrzymać łez. Ostatnio często przypominają mi się bliscy zmarli.. Tak bardzo mi ich brakuje.
13-latka
Najpopularniejsze
- Rusza polska sztafeta Betlejemskiego Światła Pokoju
- Papamobile przekształcony w mobilną klinikę dla dzieci w Gazie
- Jezus i Ojciec to jedno
- Nie bój się, zaufaj Mi!
- Załącznik #9500965
- Posłuchajcie piosenki roratniej
- Kopalnia soli " Kłodawa "
- Już jest adwentowy "Mały Gość"
- Roraty z Papieżem i "Małym Gościem"
- Roraty 2025 - Warszawa-Tarchomin
