wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 685 | WYNIKÓW
Wyluzuj
Jestem poważna, nieśmiała, zawsze spięta. Obserwuję koleżanki i płakać się chce, bo one takie pogodne, paplające byle co. A ja ciągle myślę, czy się odezwać, czy to nie głupie. Jestem chyba nudna, a przez to samotna. Ale staram się być życzliwa, sporo osób mnie chyba lubi. Jednak nigdy nie byłam w centrum uwagi. Nie wiem, dlaczego mam tak niską samoocenę, nie wiem, jak to poprawić.
Gimnazjalistka
Marcin Pospieszalski
Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: „Panem jest Jezus”. Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. (1 Kor 12,3b–7.12–13)
Rodzice po rozwodzie
Moi rodzice już są po rozwodzie. Lada dzień tato się wyprowadzi. Wiem, że skończą się kłótnie, które były i są okropne. Od rozwodu mamy ciągle nie ma w domu. Boję się, że gdy tato się wyprowadzi, to do domu zaczną przychodzić ciągle goście- nowi znajomi, koleżanki. Przyjaciel mamę i tak zostawił, pewnie nawiązuje nowe znajomości. Martwię się.
Nastolatka
Męczące myśli
Od pewnego czasu myślę nad różnymi tematami związanymi ze śmiercią itp. Zaczęło się to, gdy mój tata zaczął słuchać piosenki Perfectu ,,Wszystko ma swój czas”. Od tego czasu automatycznie przychodzą myśli typu co będzie po śmierci, czy będziemy czuli ten przemijający czas itp. Najbardziej przeraża mnie słowo wieczność, ponieważ z ludzkiego punktu widzenia 10 lat to bardzo dużo, a co dopiero wieczność. Czytałem, że w moim wieku często myśli się o takich rzeczach, ale mnie to dręczy np. kiedy idę spać, zmówię pacierz, położę się, to zawsze przychodzą mi te myśli próbuję zasnąć, ale nic, dopiero ok. 24 (kładę się spać ok. 22 ) zaczynam już ze zmęczenia zasypiać. Nie mogę pozbyć się tych myśli, nie wiem co zrobić.
12 latek
Tak nie można
Tego chłopaka znałam od dzieciństwa. Postanowiliśmy spróbować z chodzeniem, chociaż dzieli nas sporo kilometrów. Do tego każde z nas ma sporo ciężkich zajęć dodatkowych. Mimo tego staraliśmy się jak najczęściej spotykać. Gdy to było niemożliwe, urządzałam awantury, sprawiałam mu przykrość, bo przecież się starał. Nie wytrzymał, zerwał i proponował powrót do przyjaźni. Wtedy zrozumiałam, jak bardzo mi na nim zależy, lecz dalej się awanturowałam, oskarżałam. Zablokowaliśmy w końcu siebie, ale źle się z tym czuję, tęsknię.
Licealistka
Gdy przyjaciel się zakocha
Od dawna przyjaźnię się z pewnym wartościowym chłopakiem, zdolnym i wrażliwym. Niestety, on zaczyna teraz pisać o swoim uczuciu do mnie. A ja chcę przyjaźni i chyba niczego więcej. On się ciągle poniża, że wie, iż jest bez szans. Nie chcę zrywać z nim kontaktu, ale nie chcę też robić mu nadziei...
15-latka
