wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1623 | WYNIKÓW
Pokonać lenistwo
Moje oceny się pogarszają, bo jestem leniwa, a to koniec gimnazjum. Rodzice są na mnie źli, straszą, że się nie dostanę do dobrej szkoły. Ja bym chciała się uczyć lepiej, ale ucieka mi dzień za dniem. Słucham innych, jak opowiadają, że się nie uczą, że tylko imprezy, a w tygodniu godziny przed komputerem. Tylko potem okazuje się, że mają dobre oceny. Jestem na siebie wściekła, że się tak daję wkręcać. Dzień za dniem przecieka mi przez palce, nic mądrego nie robię: ani się nie uczę, ani nie rozwijam talentów. Jak nad sobą zapanować?
15-latka
Zapatrzona w celebrytki
Mam w klasie koleżankę, która lubi ze mną rozmawiać, ale często narzeka, że jest brzydka i gruba. Oczywiście, wcale taka nie jest. Jej błędem jest to, że wzoruje się na gwiazdkach z kolorowych pisemek. Nie rusza się z domu bez makijażu. Próbowałyśmy jej tłumaczyć, że powinna dziękować Bogu za to, że jest zdrowa, ale nic do niej nie dociera, jest tak zapatrzona w różne celebrytki. Już się jej nie da słuchać, ale przecież nie powiem jej „daj mi spokój” A może to jakaś choroba?
14-latka
Różne poglądy
Pisaliśmy trochę ze sobą, potem przyjechał, rozmawialiśmy chwilę. Uznał, że jestem fajna, chce się umawiać, spotykać. On jest dojrzały, radosny, naturalny, starszy o kilka dobrych lat. Koleżanka zmartwiła się, że widział mnie w kucyku, naturalną, bez makijażu i radzi, bym na spotkane pojechała odmieniona, w wystrzałowej kreacji, z mocnym makijażem. Ani tego nie chcę, ani nie umiem. Kto ma rację?
Licealistka
Dobrze, że mamy MAMY
Najlepsze u Mamy jest to, że ją mamy. Swoją, nie cudzą. Nie inną. Zawsze tę samą. I żeby nie wiem, co się stało, Mama zostanie Mamą.
Wiesz co, Mamo… – ile razy tak zaczynałam rozmowę z moją Mamą… Nie zliczę na pewno. Najczęściej w kuchni – Mama zawsze tam była. Uwielbiałam te chwile, kiedy po powrocie ze szkoły, a potem już z pracy, siadałam na blacie kuchennym i… zaczynałam: „Wiesz co, Mamo…”. Ja opowiadałam, Mama słuchała. Czasem o coś pytałam, radziłam się – Mama zawsze wiedziała, co zrobić, co odpowiedzieć. I ja, i ona lubiłyśmy ten czas.
Dziecinne zachowanie
Podczas wakacji poznałam fajnego chłopaka ze znajomej rodziny. Razem rozmawialiśmy, spędzaliśmy wiele czasu. Zaczęliśmy ze sobą chodzić. Potem skończyły się wakacje i musiałam jechać do siebie. Teraz widujemy się raz na kilka miesięcy, a podczas ostatniej wizyty dowiedziałam się o jakiejś dziewczynie, w której jest on prawdopodobnie zakochany. Wtedy on zaczął się ze mnie śmiać, z tego co oglądam, słucham, z mojego idola. Niedługo się spotkamy , a ja nie wiem jak się wobec niego zachować.
Zmartwiona 12-nastolatka.
