wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2250 | WYNIKÓW
Zmieniamy historię
Tysiące wydarzeń tworzą historię. O jednych powstały książki, o innych filmy, o jeszcze innych napisano mądre prace naukowe, a o niektórych wiemy tak mało, że nawet artykuł trudno byłoby stworzyć, ale są zbyt ciekawe, by o nich nie opowiadać. Dlatego teraz nie będziemy pisać o jednym dużym wydarzeniu, ale przypomnimy kilka ciekawostek, które zdarzyły się w miesiącu, w którym ukazuje się „Mały Gość”.
Produkcja wspomnień
Wystarczy mieć mapę, kartkę i długopis. Najpierw jest pomysł, potem wyznaczanie szlaku i pakowanie plecaków. Tak zaczyna się większość podróży rodziny Putów. Mózgiem wyprawy jest mama Magdalena. Franek i Antek nadają jej tempo, a tata Jacek utrwala wspomnienia na zdjęciach i filmach. Razem zwiedzili już kilkaset miejsc! O planowaniu i zwiedzaniu opowiada pani Magdalena Puto, autorka bloga “FrAntki Wędrowniczki Śląskie, okolice i dalej”.
Gdy tata pije
Wychowuję się z ojcem alkoholikiem. Mama się często załamuje. Ojciec jej nie szanuje. Nigdy nikomu o swoim życiu nie opowiadałem, nikt nie zna mojego problemu. Bywam często smutny, bo myślę, jak inne jest moje życie, ile przykrości przeżyłem. Czasami czuję się bez sił, chociaż mam marzenia na temat przyszłego zawodu. Jak z tym dalej żyć?
Gimnazjalista
Doświadczona mama
Wracam do domu i często opowiadam o pewnym koledze z klasy. Spoglądamy na siebie długo i często, a jednocześnie jesteśmy wobec siebie nieśmiali. Mama się śmieje, że się zauroczyłam, ja się o to złoszczę, chociaż zastanawiam się, że może mama ma rację. Nie wiem, co z tym robić, jak mu to powiedzieć.
14-latka
Burza hormonalna
Ja już nie umiem dać sobie z tym rady, czasami płaczę bez przyczyny. To
takie dziwne, bo już nie umiem nad sobą zapanować. Mam wrażenie, że w jednej chwili wszystko jest dobrze, a w drugiej mam ochotę uciec jak najdalej,
byleby być wolna. Nie potrafię cieszyć, kiedy ktoś opowiada jakiś kawał to
mam wrażenie, że uśmiechając się jestem fałszywa..
"Cyt, iskierka zgasła..."
Poznaliśmy się podczas wakacji i byłam szalenie zakochana. Snuliśmy plany, bo mieszkamy daleko. Potem został nam kontakt internetowy, telefony, zapewnialiśmy siebie o uczuciu. Niestety, nagle doszło do mnie, że to za wcześnie, że nic nie czuję, po prostu go lubię, bo to wartościowy chłopak. I co mam teraz zrobić? Opowiadałam o wszystkim przyjaciółce. Jak jej to teraz wyjaśnić? Bardzo się wstydzę, że tak zawiodłam.
12-latka
Przyznam się!
Przyjaźnimy się od dawna. Gdy był zauroczony, to go wysłuchiwałam cierpiałam bardzo, ale pomagałam w kontaktach. Ciągle miałam nadzieję, że wreszcie dostrzeże i mnie. Minęły wakacje, spotkaliśmy się i on opowiada o swoim kolejnym zauroczeniu bez wzajemności. Powiedziałam, że znam odrzucenie i uznałam, że wreszcie mu powiem, w kim się tak długo kocham. Czy to mądre czy nie, zrobię to.
Gimnazjalistka
Trwamy w przyjaźni
Bardzo się lubimy, wszyscy uważają, że pasujemy do siebie. Ale ustaliliśmy, że trwamy w przyjaźni, a coś więcej zostawiamy na później. Powiemy wszystkim, że jesteśmy parą. Oboje jesteśmy bardzo zajęci, dojeżdżamy do szkoły, w soboty zajęcia dodatkowe. Niedziele zostawiamy dla rodziny. Nie opowiadamy o tym nikomu, bo nikt tego nie rozumie. Ale jeśli jesteśmy dla siebie stworzeni, to przecież będziemy razem. Czy dobrze myślimy?
Gimnazjalistka
Zawsze w centrum uwagi
Moim problemem jest to, że lubię być w centrum uwagi. Gdy tylko staniemy w kręgu, to dbam o to, by być najweselsza, bym najwięcej mówiła, skupiała na sobie uwagę. Kogoś coś boli, zaczynam opowiadać o swoich chorobach, ktoś się nie przygotował, mam gotową historyjkę. A gdy cokolwiek mi się przytrafi- dobrego lub złego- muszę opowiedzieć. Koleżanki uważają, że wcale nie jest tak źle. Zdarza mi się, że głośno i złośliwie komentuję czyjąś zła odpowiedź.
Gimnazjalistka
