wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 431 | WYNIKÓW
Czas marzeń i tęsknoty
Zaczęłam chodzić na lodowisko. Spotkałam tam kolegę ze szkoły, którego lubimy. Miło się rozmawiało. Przyjaciółka nie znosi łyżew, jednak poszła i on też był. Ona chyba jest w nim zakochana, on też. Dzisiaj spotkaliśmy się w trójkę, czułam się niepotrzebna, nawet wcześniej wyszłam. Czuję, że ja nigdy kogoś takiego nie poznam, jestem sama, a oni tak szczęśliwi.
Gimnazjalistka
Ciesz się tym, co jest...
Zakochaliśmy się w sobie podczas drugiego wspólnego wyjazdu oazowego. Wyznanie uczucia to była cudowna chwila. Zostaliśmy parą. Przytuliliśmy się, pocałowaliśmy w policzek. Pokochałam go jeszcze mocniej. On jest wspaniałym chłopakiem. I chociaż widzę jego wady to i tak go kocham. Ale co będzie z nami? On mieszka około 100km ode mnie. Codziennie piszemy ze sobą. Ale co będzie kiedyś? Boję się, że może przestanie mnie kochać albo coś innego się wydarzy. Naprawdę go kocham.
12-latka
Natłok problemów
Wszystko mi się wali. Moja najlepsza przyjaciółka mnie ignoruje, wrzeszczy bez powodu, obraża się, kiedy chcę z nią o czymś pogadać. W rodzinie też wszystko nie tak. Mama staje się denerwująca. Wiem, że rodzice stają się uciążliwi, gdy dorastamy, ale moja mama czepia się o byle co. Już mnie nie kocha jak kiedyś. Tata krzyczy o byle co, a do tego broni młodszych sióstr. Mam wrażenie, że rodzice się rozwiodą. Nie cieszą się z moich ocen, a jestem naprawdę dobra. Wytykają mi, że jestem gruba. Czuję się samotna, bo druga przyjaciółka jest w gimnazjum i nie ma dla mnie czasu. Nauczyciele mnie nie lubią, czuję się samotna. Potrzebuję pomocy, bo w końcu wybuchnę.
12-latka
Ucieczka w marzenia
Mam wybujałą wyobraźnię, żyję w takim swoim świecie. Nawet gdy wykonuję jakąś pracę, to i tak bujam w obłokach. Jednak w głębi tak naprawdę jestem inna. Wierzę w Boga, ale moja wiara też czasami służy marzeniom. Niedawno stwierdziłam, że ja się w ogóle nie przysłużyłam jeszcze ludziom. Nigdy chyba nie miałam tak dobrego kontaktu z rówieśnikami, nie miałam znajomych. Z jednej strony chciałabym żyć inaczej, z drugiej ogranicza mnie mój rozmarzony charakter. Kiedy czytałam ,,Cierpienia młodego Wertera", miałam już dość, ponieważ główny bohater bardzo przypominał mi siebie. Nie wiem, co robić z moją wyobraźnią.
Licealistka
