wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 216 | WYNIKÓW
By tęsknota nie przeszła w histerię
Właśnie skończyłam gimnazjum w prywatnej katolickiej szkole. Chodziłam tam 9 lat, a teraz do liceum rodzice kazali mi iść do szkoły publicznej. Jestem osobą bardzo wrażliwą i przywiązującą się do ludzi i miejsc, toteż na zakończeniu roku polało się dużo łez. Boję się, że sobie nie poradzę, że nie będę tam miała nikogo, komu będę mogła zaufać. Chyba nie nadaję się do innej szkoły, przynależę do tego miej-sca. Dodatkowo musiałam się pożegnać również z przyjaciółką. Pierwszy raz czuję w sobie taką kumula-cje wszystkich negatywnych emocji. Jeździłam nawet na rolkach, bo myślałam że jak się zmęczę, to nie będę miała czasu i siły, żeby to wszystko roztrząsać, ale niestety nie pomogło.
Licealistka
Po powrocie z kolonii
„Najgorsze były wieczory, gdy już gaszono światło, a ja nie mogłam zasnąć i byłam jedną wielką tęsknotą. Płakałam w poduszkę dopóki nie zauważyłam, że koleżanki robią dokładnie to samo. Zaczęłam się śmiać, bo w każdego łóżka dobiegało wycieranie nosa. Po chwili śmiałyśmy się wszystkie i odtąd nasze wieczory były fantastyczne. Taka Marysia potrafiła kapitalnie opowiadać o swoim młodszym rodzeństwie, Kinga streszczała przeczytane książki, a Patrycja opowiadała o swoich zwierzętach. Byłyśmy rano niewyspane, ale wreszcie radosne, wyluzowane, oczekujące wieczorów.”
