wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 766 | WYNIKÓW
Nie chcę jej stracić
Od dawna mam problem z przyjaciółką, nie potrafimy się porozumieć, a teraz to nawet nie rozmawiamy. Zaczęło się od wycieczki, gdzie ona chodziła z koleżanką, której nie lubię. Potem to samo w szkole. A przecież od początku łączyła nas niesamowita więź, mogłyśmy rozmawiać godzinami i o wszystkim. Jednak tamta dziewczyna zaprosiła ją na Sylwestra, a teraz ktoś przysłał mi linka do rozmowy, gdzie tamta wulgarnie się o mnie wyrażała. Szukałam wsparcia u przyjaciółki, ale zbagatelizowała sprawę, a gdy jej trochę wygarnęłam, nie odzywa się do mnie. Przeprosić ją? Ale nie wiem za co. Nie chcę jej stracić. Boję się, że tamte koleżanki mi ją odbiorą. Chciałam to wyjaśnić, ale ona nie chce.
Szesnastolatka
Męką wśród obcych
Kiedy jestem w grupie ludzi na jakimś spotkaniu, najchętniej bym uciekła. Gdy jestem z koleżanką, to jest zupełnie inaczej, śmieję się, jestem na tyle wyluzowana, na ile znam daną osobę. Nie umiem zawierać nowych znajomości. Boje się, co kto o mnie pomyśli. Gdy wracam z jakiegoś spotkania, po prostu mam doła. Z testu mi wyszło, że jestem introwertyczką, nie wiem, jak to zmienić. Staram się nie oceniać siebie, nie myśleć o tym, co pomyślą inni mówić sobie, że jestem spoko, ale to nic nie daje
17-latka
Pomóc zakochanej
Moja przyjaciółka nie może przestać myśleć o koledze z klasy. Na obozie integracyjnym okazał się kulturalny, rozmowny, miły. Potem stał się człowiekiem chamskim, wyśmiewaj ją z kumplami i unikał na korytarzu. Potem znów stał się bardzo miły, podawał jej piłkę podczas gry. Już przez dwa lata trwa ta huśtawka- raz jest sympatyczny, raz jej unika. Kilka dni temu znów do niej zagadał, a następnego dnia udawał, że nie zna, ponieważ towarzyszyli mu ludzie z klasy. Co mogę zrobić, żeby pomóc mojej przyjaciółce o nim zapomnieć? Boję się, żeby przez to nie opuściła się w nauce.
Przyjaciółka
Posolony smakuje lepiej. Posolony chroni innych
Kto lubi frytki, kotlet schabowy albo rosół bez soli? Jeśli zdarzą się chętni, to pewnie będzie ich niewielu. Większość skrzywi się na samą myśl, nie mówiąc już o jedzeniu.
Sól zawsze miała dla człowieka wielkie znaczenie (możecie o tym przeczytać na kolejnych stronach).
W jednej z przypowieści Pan Jezus nawet nas nazywa solą. Mówi tak: „Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi” (Mt 5, 13)
Zmiany, zmiany...
Od dziecka byłam bardzo wrażliwa i wszystkim się przejmowałam. Swojej klasy nienawidziłam, przyjście do gimnazjum było dla mnie wybawieniem. Wszystko robiłam z zapałem, dla każdego byłam miła. Przyciągałam ludzi, miałam wielu przyjaciół. To był najlepszy okres w moim życiu. W 2 klasie wszystko zaczęło się zmieniać. Zerwałam z chłopakiem, przyjaciele mnie zostawili, doszła masa nauki. Zdarzało mi się Chyba po prostu zaczęłam dorastać. Nic już nie było łatwe, ani kolorowe. Zrobiłam się wredna dla innych. Jednak znalazłam wspaniałego chłopaka. Na początku 3 klasy nastało piekłokaleczyć, wypić. Chcę próbować wrócić do chłopaka, wszystko naprawić. Wmawiam sobie, że przecież po każdej burzy nadchodzi słońce. Chciałabym starą siebie.
15-latka
