wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 281 | WYNIKÓW
Brak akceptacji w rodzinie
Nikt mnie w domu nie rozumie oprócz ojca pracującego za granicą. Jestem typem samotnika, nie lubię wychodzić. Mam małe grono przyjaciół, z którymi dobrze się czuję. Rodzina uważa, że jestem zarozumiała dlatego, że nie lubię przebywać wśród ludzi. Płaczę, mam doła, bo oni mnie nie akceptują.
17-letnia samotniczka
Modlitwa jest jak codzienne podlewanie ziemi, w której ukryto nasionko. Któregoś dnia ukażą się zielone listki.
Kiedyś byli szczęśliwą rodziną. Jednak gdy niespodziewanie umarł tata, mama musiała szukać pracy. Zabrała swoje dwie córki i wyjechała do Argentyny. Tam wcale nie było łatwiej. Ale pojawił się przy nich Manuel Mora. Chętny do pomocy i taki serdeczny... Pani Vicuña zgodziła się nawet, by zamieszkał u nich. Nie wiedziała, że to zły człowiek, że udaje, że jest dobry. Tylko Laura, starsza córka pani Vicuña, coś przeczuwała.
Zwrócić na siebie jego uwagę
Zauroczyłam się w koledze. Ale on nie zwraca na mnie uwagi. Nie dziwę się, bo niczego nie ujawniam. Bardzo mnie to meczy, sporo płaczę i przez to chyba rozumiem, że w miłości jest też cierpienie. Bardzo bym chciała nawiązać z nim kontakt, ale żeby nie było to na siłę, nie z mojej inicjatywy.
13-latka
Zaburzona hamonia
Nie pojechałam jako animatorka na oazę, ale nie czuję się z tym dobrze. Często rozpraszam się na modlitwie, zauważyłam też, że pogorszyły się moje relacje z rodziną, jestem dla wszystkich nieuprzejma i denerwuję się, nawet jak ktoś ma dobre zamiary. Nie umiem panować nad sobą i , choć nie chcę, sama wszystko psuję. Może wynika to z braku odpoczynku, ale postanowiłam odpoczywać tylko w niedzielę, choć i tak to nie zawsze się udaje. Wiem, że to mój wybór, ze uczę się w wakacje (przez pierwszy tydzień
przerabiałam podręcznik do następnej klasy) i prawie nie robię nic poza tym, ale nie potrafię z tego czerpać satysfakcji. Spotykam się z moją nauczycielką, ona wierzy we mnie, ale też stawia wysoko poprzeczkę i podała mi np. co „mogę” przeczytać gdy wyjadę. Mam do siebie pretensje, jak zjem coś czego nie powinnam i wydaje mi się, że ciągle muszę ćwiczyć. Moja rodzina o tym nie wie, a to jest męczące, gdyż raczej nikt nie przejmuje się wagą i nie rozumie po co sobie czegoś odmawiać, więc wszędzie jest pełno niezdrowych przekąsek i jestem nimi częstowana.
Zestresowana nastolatka
