wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2420 | WYNIKÓW
Interesowny chłopak
Kilka miesięcy temu poznałam świetnego chłopaka, oboje przygotowywaliśmy się do olimpiady. Okazało się, że mamy wiele wspólnych poglądów. Niestety, gdy odpadłam tuż przed finałem, powoli przestawał się do mnie odzywać. Próbowałam go zagadywać zarówno w szkole, jak i na fb. Bywało, że gadaliśmy bardzo długo, ale równie często mnie unikał. Wreszcie napisałam, że "nie będę więcej pisać, jak będziesz chciał pogadać, to daj znać". Przeczytał to kilka sekund później, zero reakcji. Gdy widzę go rozmawiającego z takimi dwiema dziewczynami z jego klasy, to robi mi smutno. Czuję się odrzucona, jest mi z tym naprawdę źle. Chociaż widziałam w nim docelowo jedynie partnera do rozmów, chyba się mimowolnie zakochałam. Nie mam pojęcia, co z tym począć...
Licealistka
Męczące dorastanie
Chociaż mam dobrą rodzinę, kilka koleżanek, to brakuje przyjaciółki. Te dziewczyny lubię, mamy wspólne tematy, ale czasami one poruszają tematy, które mnie odrzucają. Ostatnio uświadamiam sobie, że nie mam się komu zwierzyć. Do tego męczy mnie nieśmiałość, której dawniej nie miałam. No i kolega z klasy, na którego dawno zwróciłam uwagę, zagaduję go, ale bez rezultatów. Nie potrafię wyrzucić go z serca, modlę się, ale on tam mocno tkwi. Przed nami ostatni wspólny rok w szkole.
15 latka
Mocne oskarżenia
W mojej rodzinie już od dawna kiełkuje nienawiść. Mama ma problem z przekleństwami. Ostatni jej wybuch to moja wina, bo nie chciałam jej pomagać przed wigilijną wieczerzą. A potem mama jak gdyby nigdy nic, więc płakałam pół wieczoru. Dzielenie się opłatkiem. Nie chciałam tego. Kiedy czegoś nie wiem lub nie umiem zrobić, to rodzice krzyczą, poniżają mnie, mówią, że sobie w życiu nie poradzę. Zaczynam powoli w to wierzyć. Jedyną moją pociechą jest szkoła. Tam doceniają mnie przede wszystkim nauczyciele ale też koledzy i koleżanki z klasy, bo jestem wzorową uczennicą. Dlaczego moi rodzice tego nie widzą?
Nastolatka
